Գրեթե յուրաքանչյուր ծնող ցանկանում է լավագույնն իր երեխաների համար:
Իհարկե, որոշ ծնողներ չունեն երեխաներին մեծացնելու համար անհրաժեշտ կարողություն, սեր կամ պատասխանատվություն, բայց ծնողներից շատերը նայում են իրենց զավակներին սիրով, հոգատարությամբ և մտահոգությամբ: Մենք սիրում ենք մեր երեխաներին։ Մենք ցանկանում ենք, որ մեր երեխաները մեծանան առողջ և լավ մարզավիճակով, լավ կրթություն ստանան, ֆիզիկապես, մտավոր և հոգեպես բարգավաճեն և ի վերջո դառնան երջանիկ, լիարժեք գործող և անկախ մեծահասակներ։
Որպես ծնողներ, մենք հսկայական ժամանակ ենք ծախսում այս բաների մասին անհանգստանալու վրա: Դա խլում է մեր չափահաս կյանքի մեծ մասը և բոլոր ռեսուրսները, որոնք կարող ենք հավաքել, որպեսզի փորձենք դա իրականություն դարձնել: Եվ եթե ինչ-որ բան պատահի մեր սիրելի փոքրիկի հետ, չնայած մեր բոլոր ջանքերին, դա կարող է արդարացիորեն և ամբողջովին կործանել մեզ:
Կարդա նաև Արդյո՞ք Մենք Պետք Է Հնարավորություն Տանք Մեր Երեխաներին Օգտվել Սոցիալական Կայքերից
Այս կորստի և ավերածությունների սարսափելի հեռանկարից խուսափելու համար մենք, բնականաբար, անում ենք հնարավորը մեր երեխաներին պաշտպանելու համար: Մենք ցանկանում ենք, որ նրանք առաջին հերթին ապահով լինեն: Այս բնազդային ռեֆլեքսը՝ պաշտպանել մեր երեխաներին, այնքան ծրագրավորված է մեր մտքում, սրտում և հոգում, որ գերազանցում է նույնիսկ ինքնապահպանման բնազդին: Գենետիկան մեզ ասում է, որ մեր սերունդների պահպանումն ու անվտանգությունը գերազանցում է ցանկացած այլ բնազդը:
Այսպիսով, ծնողները հարցնում են ի՞նչ կարող են անել իրենց երեխաներին լավագույնս պաշտպանելու համար: Ճանապարհորդելիս նստեցնե՞լ նրանց մեքենայի նստատեղին: Գնե՞լ նրանց հեծանվային սաղավարտ: Պատվաստե՞լ նրանց: Տեղափոխվե՞լ ցանկապատված համայնք։
Իրականում, բահայի տեսանկյունից, մի բան, որն առանձնանում է և բոլորից վեր է, երբ խոսքը վերաբերում է երեխաներին պաշտպանելուն, դա հոգևոր կրթությունն է:
Ինչու՞։ Քանի որ երեխաները մեծացել են կյանքի նկատմամբ հոգևոր հայացքներով, բարձր իդեալներով և համաշխարհային խաղաղության, միասնության և սիրո խթանման նպատակներով, հակված են ապրել ավելի առողջ, երջանիկ և ավելի բավարարված կյանքով.
Երեխաները նման են թարմ ու կանաչ ճյուղի, նրանք կմեծանան այնպես, ինչպես նրանց կսովորեցնեք: Լավագույնս հոգ տարեք նրանց մասին, նրանց տվեք վեհ իդեալներ և նպատակներ, որպեսզի հասունանալուն պես նրանք փայլուն մոմերի նման իրենց ճառագայթները սփռեն աշխարհի վրա, ... իրենց սրտերը կուղղեն հավերժական պատվի և մարդկային բոլոր կատարելություններին հասնելու համար:
Սխալ արարքների բուն արմատը տգիտությունն է, և, հետևաբար, մենք պետք է ամուր բռնենք ընկալման և գիտելիքի գործիքներից: Լավ բնավորությունը պետք է սովորեցնել։ Լույսը պետք է տարածվի հեռուն, որպեսզի մարդկության դպրոցում բոլորը ձեռք բերեն ոգու երկնային հատկանիշները։
Ֆուոկ Լոնգ 1967, Վիետնամ
Ցավալի է, բայց բռնությունը դարձել է ժամանակակից աշխարհում երեխաների մահվան գլխավոր պատճառներից մեկը: Բռնությունը դուրս է մղել հիվանդությանը՝ որպես երեխաների մահվան թիվ մեկ պատճառ աշխարհի շատ մասերում: Եվ չնայած այն բռնություններից, որոնց բախվում են երեխաները, հնարավոր չէ խուսափել այն վայրերում, որտեղ մոլեգնում են հակամարտությունները, մենք կարող ենք մեր երեխաներին կրթել Աբդուլ-Բահայի կողմից առաջարկված «բարձր իդեալներին ու նպատակներին» համապատասխան և սովորեցնել նրանց, որ բռնությունը տգետների գործիքն է:
Մենք բոլորս գիտենք, որ բռնությունը ավելի շատ բռնություն է ստեղծում ու պահպանում. սոցիոլոգներն ու հանրային առողջության փորձագետներն այժմ ունեն ճնշող ապացույցներ այս եզրակացության համար: Բռնության և վրեժխնդրության այս անվերջանալի շրջանը հետապնդել է երիտասարդներին, հատկապես երիտասարդ տղամարդկանց, մարդկության պատմության մեծ մասի ընթացքում: Գիտնականներն ու հետազոտողները հասկանում են, որ երեխաների և երիտասարդների շրջանում բռնի մահացության և վնասվածքների մակարդակը մնում է ամենաբարձրն այն վայրերում, որտեղ կոնֆլիկտների բռնությամբ լուծումը դարձել է հասարակության ընդունված նորմա: Այնտեղ, որտեղ կան պատերազմներ, բռնի սոցիալական անկարգություններ կամ խմբակային հակամարտություններ, երեխաները սովոր են, որ մեծահասակները սովորաբար լուծում են իրենց տարաձայնությունները զենքերով և ռումբերով, ինչը մեծացնում է հավանականությունը, որ այդ երեխաները իրենք կլուծեն իրենց տարաձայնությունները նմանատիպ բռնի ձևերով:
Ըստ ՀՀ Ազգային վիճակագրական ծառայության 2015թ.-ի տվյալների, Հայաստանում՝
__ 1-14 տարեկան տասը երեխաներից յոթը հետազոտությանը նախորդող 30 օրերի ընթացքում ենթարկվել են հոգեբանական կամ ֆիզիկական որևէ պատժի:
__ Հոգեբանական ագրեսիան ավելի տարածված է, քան ֆիզիկականը. երեխաների երկու երրորդից ավելին (65 տոկոս) ենթարկվել է հոգեբանական ագրեսիայի, իսկ 38 տոկոսը՝ ֆիզիկական պատժի որևէ տեսակի:
__ Բռնի մեթոդները գրեթե հավասարապես կիրառվել են թե՛ աղջիկների (67 տոկոս), թե՛ տղաների (71 տոկոս) նկատմամբ:
__ Դաստիարակության բռնի մեթոդները գրեթե նույն կերպով տարածված են քաղաքային (68 տոկոս) և գյուղական (71 տոկոս) բնակավայրերի երեխաների շրջանում:
Այսպիսով, բահայի տեսանկյունից, ձեր երեխաներին բռնի վնասվածքներից կամ մահից պաշտպանելու ամենաարդյունավետ միջոցներից մեկը նրանց խաղաղ դաստիարակելն է: Լինելով խաղաղասեր, քաղաքավարի և բարի մարդիկ՝ երեխաները խուսափում են ավելորդ սրացումից, որը տեղի է ունենում, երբ թեթև վիրավորանքը կամ հարգանքի թվացյալ բացակայությունը վերածվում է դաժան առճակատման: Երեխաները և երիտասարդները, խաղաղասեր դաստիրակվելով, կարող են ունենալ ծաղրանքին, լկտիությանը, մարտահրավերին կամ կռվին ոչ բորբոքված արձագանքելու լավագույն հնարավորությունները: Նրանք կարող են զարգացնել խաղաղարար հմտություններ, որոնք թույլ կտան նրանց ավելի շուտ թուլացնել հակամարտությունն ու առճակատումը, քան բոցավառել դրանք: Նրանք կարող են նախօրոք լուծել խնդիրները՝ չթողնելով, որ դրանք դառնան անվերահսկելի, ինչը հանգեցնում է վնասակար կամ նույնիսկ մահացու հետևանքների:
Խաղաղ դաստիարակությունը, խաղաղասեր տունը և խաղաղ ընտանեկան կյանքը երեխաներին ապահովում են այն ռեսուրսներով, որոնք անհրաժեշտ են բռնությունից զերծ կյանք վարելու համար:
