Մարդկանց մեծամասնության համար ակնհայտ է թվում, որ աշխարհը, որտեղ մենք ապրում ենք, ընկղմվել է կատարյալ քաոսի մեջ և երբեմն թվում է, թե կործանման եզրին է, հատկապես վերջին տարիներին:
Արդյունքում, մենք ռմբակոծվում ենք շատ բացասականությամբ, ինչը կարող է շեղել մեզ մեր կյանքի դրական բաների վրա կենտրոնանալուց և նույնիսկ ստիպել մեզ ընկղմվել դեպրեսիայի մեջ:
Ամեն օր մենք բախվում ենք ողբերգական նորությունների՝ սկսած մահացու համաճարակի բռնկումից, որը սպառնում է մարդկային կյանքին, մինչև պատերազմներ, որոնք հանգեցնում են քաղաքացիական անձանց և անմեղ երեխաների մահվան: Նման սարսափելի իրադարձությունների արանքում դժվար է հավատալ ավելի պայծառ ապագային: Ինչպե՞ս կարող ենք դրական մնալ, երբ աշխարհում այդքան սարսափելի բաներ են կատարվում:
Բահայի ուսմունքները շեշտում են մտքի ուժի կարևորությունը: Մեր միտքն է, որ տարբերում է մարդկանց կենդանիներից և դարձնում մեզ ամենաբարձր արարաչագործությունը: Եթե մեր միտքը չլիներ, մեր և կենդանիների միջև տարբերություն չէր լինի։ Փարիզում իր ելույթում Աբդուլ-Բահան ասաց. «... մարդու իրականությունը նրա միտքն է, ոչ թե նյութական մարմինը:
...Չնայած մարդը կենդանական արարաչագործության մաս է կազմում, նա ունի մտքի ուժ, որը գերազանցում է մնացած բոլոր ստեղծված էակներին:
Ի վերջո, մարդիկ միակ արարածներն են, որոնք օժտված են վերացական մտածելու ունակությամբ։ Մենք ի վիճակի ենք բարելավել կյանքը ոչ միայն մեր, այլև ուրիշների համար։ Եթե մենք ուսումնասիրենք մարդկության պատմությունը, կտեսնենք, որ մտքի ուժը պատասխանատու է բազմաթիվ գյուտերի համար, որոնք հանգեցրել են Երկրի վրա կյանքի որակի բարելավմանը, ինչպիսիք են էլեկտրականությունը, համակարգիչները և պատվաստանյութերը:
Իր Որոշ հարցերի պատասխաններ գրքում Աբդուլ-Բահան բացատրեց, որ ...մահը կյանքի բացակայությունն է: Երբ մարդն այլևս կյանք չի ստանում, նա մահանում է։ Խավարը լույսի բացակայությունն է. երբ լույս չկա, կա խավար... Մենք կարող ենք ընդլայնել այս հայեցակարգը՝ բացատրելու, թե ինչպես դրական մտքերի բացակայությունը կարող է հանգեցնել բացասական մտքերի, ճիշտ այնպես, ինչպես լույսի բացակայությունը ստեղծում է խավար: Եթե մենք իսկապես ցանկանում ենք դրական փոփոխություններ մտցնել աշխարհում կամ փոքր մասշտաբով մեր անհատական կյանքում, մենք պետք է կանխենք մեր բացասական մտքերը վերահսկելով մեզ:
Սա միայն պատճառներից մեկն է, թե ինչու է կարևոր չկորցնել հույսը սարսափելի լուրեր լսելիս: Հուսահատություն զգալու փոխարեն մենք պետք է կենտրոնանանք Աբդուլ-Բահայի խոսքերի վրա.
Ես ձեզ բոլորիդ կոչ եմ անում, որ ձեզանից յուրաքանչյուրը ձեր սրտի բոլոր մտքերը կենտրոնացնի սիրո և միասնության վրա: Երբ գալիս է պատերազմի մասին միտքը, հակադարձեք դրան խաղաղության մասին ավելի ուժեղ մտքով: Ատելության մասին միտքը պետք է ոչնչացնի սիրո ավելի ուժեղ միտքը: Պատերազմի մտքերը կործանում են ողջ ներդաշնակությունը, բարեկեցությունը, հանգստությունը և գոհունակությունը:
Դա պարզ չէ. Երբեմն միտքս այնքան է լցվում բացասական մտքերով, որ ես կասկածում եմ իմ սեփական կարողություններին: Հետաքրքիր է, թե ինչպես կարող եմ դրական փոփոխություններ բերել թշնամանքով լի հասարակությանը: Երբ ես անհույս եմ զգում, ես չեմ անտեսում իմ բացասական մտքերը. փոխարենը ես լսում եմ նրանց և գրի եմ առնում դրանք՝ միտքս մաքրելու համար, իսկ հետո դիմում եմ Բահայի գրվածքներին, որոնք մեզ վստահեցնում են, որ ի վերջո.
Երկնային սիրո լույսը կփայլի, և ատելության ու թշնամանքի մութ խավարը հնարավորինս կցրվի: Համընդհանուր խաղաղությունը կբարձրացնի իր վրանը արարչագործության հենց սրտում, և օրհնված Կենաց Ծառը այնքան կաճի ու կբարգավաճի, որ իր ապաստանի ստվերը կտարածի դեպի Արևելք և Արևմուտք:
Աբդուլ-Բահան բազմիցս խորհուրդ է տվել մեզ պահել հույսն ու վստահությունը ապագայի նկատմամբ.
Եկեք վստահենք Աստծո առատաձեռնությանը և շնորհին: Եկեք խանդավառվենք աստվածային շունչով, լուսավորվենք և բարձրանանք երկնային ավետիսով... Նա, ով նախկինում աստվածային ոգին է նվիրել, առատորեն կարող է շնորհել նույն ընծաները բոլոր ժամանակներում և օրերում: Ուրեմն հուսանք։ Աստված, ով նախկինում շնորհել է աշխարհին, դա կանի և՛ հիմա, և՛ ապագայում:
Մեր մտքերը, ի վերջո, ձևավորում են մեր իրականությունը, և նրանք միասին կձևավորեն աշխարհի և մեր կյանքի ապագան: Մենք պետք է տեղյակ լինենք դրանց մասին և զարգացնենք դրական մտածողություն, այլ ոչ թե կենտրոնանանք մեր դժվարությունների վրա: Երբեմն մեզ կարող է թվալ, թե աշխարհն ընկել է սարսափելի վիճակի մեջ, բայց մենք պետք է հասկանանք, որ մենք ուժ ունենք ոչ միայն կարգուկանոն մտցնելու, այլև ներդաշնակություն մեր և ուրիշների կյանքում:
Մեր ամենամութ պահերին պետք է հիշենք, որ մարդկությունը, ի թիվս այլ աղետալի իրադարձությունների, վերապրել է երկու համաշխարհային պատերազմ և մահացու համավարակ: Չկա մի բան, որը մենք չկարողանանք հաղթահարել։
