Թվում է, թե բոլոր մարդիկ ունեն մեկ ընդհանուր նպատակ՝ երջանկության որոնումը։ Դարերի ընթացքում մարդիկ փորձել են բազմաթիվ եղանակներ դրան հասնելու համար։
Ոմանք բարձրանում են ամենաբարձր լեռները՝ կյանքի էլիքսիրը գտնելու համար, ոմանք թույլ են տալիս, որ իրենց մասնագիտությունը գերիշխի իրենց կյանքում, ոմանք` որ նյութական բարիքներ ձեռք բերելու ցանկությունը սպառի իրենց, ոմանք իրենց կյանքն անցկացնում են ֆիզիկական հաճույքների հետապնդմամբ, իսկ մյուսները ամբողջությամբ նվիրվում են ասկետական կյանքին, զբաղվում են յոգայով, մեդիտացիայով և բարեգործությամբ։
Բահաուլլան՝ Բահայի հավատի մարգարեն և հիմնադիրը, գրել է, որ երջանկության բանալին հավասարակշռված կյանքն է. «Դիր քո աչքերի առաջ Աստծո անսխալական հավասարակշռությունը և, որպես Նրա ներկայության մեջ կանգնած մեկը, կշռիր այդ հավասարակշռություններով քո գործողությունները ամեն օր, քո կյանքի ամեն պահը»։
Այս հավասարակշռությունը տրամաբանական է, քանի որ ճանապարհորդը երբեք չի բավարարվի միայն մեկ ուղղությամբ։ Մարդիկ բազմակողմանի և բարդ արարածներ են։ Սա նշանակում է, որ կրթությունը, կարիերան, ընտանեկան կյանքը և բարեգործությունը կարևոր են, բայց այս ամենը պետք է դիտարկել որպես լիարժեք, երջանիկ կյանքի տարրեր՝ հոգևոր աչքով։
Մարմնի խնամք
Մենք մեծ ուշադրություն ենք դարձնում մեր ֆիզիկական վիճակին։ Մենք ուտում և խմում ենք մեր առողջությունը պահպանելու համար՝ մեր մարմիններին մատակարարելով վիտամիններ, սպիտակուցներ, հանքանյութեր և այլ անհրաժեշտ նյութեր։ Մենք ամեն օր զգալի ժամանակ ենք ծախսում գումար վաստակելու, սնունդ գտնելու և պատրաստելու վրա։ Երբ մեր մարմինները հիվանդանում են, մենք բժշկական օգնություն ենք ստանում բժիշկներից, բուժքույրերից, դեղագործներից և սննդաբաններից։ Բարեբախտաբար, անհատների, ընտանիքների, կառավարությունների և արդյունաբերությունների լայն ցանց համատեղ աշխատում է մեր ընդհանուր ֆիզիկական բարիքի համար։
Հոգատարություն հոգու հանդեպ
Սակայն, նույնը չենք կարող ասել մեր հոգևոր բարեկեցության մասին։ Եթե հոգին մտահոգված է իր հոգևոր առողջությամբ, ապա մեծ մասամբ այն մենակ է։ Իհարկե, կրոնական խմբերը, ինչպես նաև այլ միությունները, փորձում են օգնություն ցուցաբերել նրանց, ովքեր հոգևոր կամ հոգեբանական օգնության կարիք ունեն։
Ի՞նչ է պատահում, երբ հոգին գիտակցված ջանքեր չի գործադրում իր բարեկեցությունը բարելավելու համար։ Ինչպես ցանկացած կենդանի էակ, հոգին նույնպես կարող է թառամել առանց պատշաճ աջակցության։ Հոգևոր անտեսման հետևանքները նուրբ են։ Դու դա չես տեսնում, մինչև մի օր չես հասկանում, որ ինչ-որ բան խորապես սխալ է։ Եթե հասկանաս, թե ինչն է սխալ գնացել, կզղջաս, որ ժամանակը հետ չես կարող տալ։
Երբ մարմինը չի կարող նորմալ գործել, մենք սովորաբար անմիջապես նկատում ենք նշաններ և ախտանիշներ՝ անհարմարություն կամ ցավ։ Բարեբախտաբար, գոյություն ունեն նաև ներքին հոգևոր թուլության ախտանիշներ և ազդանշաններ, բայց մենք պետք է սովորենք լսել և ճանաչել դրանք, քանի որ դրանք միշտ չէ, որ այնքան ակնհայտ են, որքան ֆիզիկական ազդանշանները։
Ահա այդպիսի յոթ հոգևոր ախտանիշներ.
1. Դատարկություն։ Դուք կարող է չունենաք որևէ ֆիզիկական, հուզական կամ նյութական խնդիր, բայց կարծում եք, որ կյանքը պետք է լինի ավելին, քան պարզապես առօրյա գոյությունը։
2. Անփութություն։ Անփութությունը կարելի է նկարագրել որպես հոգին լցնող գործողություններում չներգրավվելը։
3. Էգո։ Եթե դուք չափազանց զբաղված եք ձեր սեփական հոգսերով, այլ ոչ թե ուրիշների, կարող եք պարզել, որ կյանքը իրականում լիարժեք չէ։ Շատ ուսումնասիրություններ ցույց են տվել, որ նրանք, ովքեր ավելի բարձր նպատակներ ունեն, ինչպիսին է ուրիշներին ծառայելը, ավելի երջանիկ են, քան նրանք, ովքեր եսակենտրոն են։ Մարդը կարող է ունենալ բազմաթիվ արտաքին հաջողություններ, բայց ներսում նա կարող է դեռ փնտրել հստակ ուղղություն և բավարարվածություն։
4. Ուրիշների մեջ սխալներ փնտրելը կամ չարախոսելը և նվաստացնելը։ Աբդուլ-Բահան ասաց խմբին. «Թող ձեր մտքերը կենտրոնանան ձեր սեփական հոգևոր զարգացման վրա և փակեք աչքերը մյուս հոգիների թերությունների վրա»։
5. Անտարբերություն կամ ներքին հոգևոր զարգացման նկատմամբ հետաքրքրության պակաս։
6. Անհավասարակշռություն։ Հավասարակշռված չափահաս կյանքը բաղկացած է աշխատանքից, ընտանիքից, հանգստից և հավատից։ Երբեմն մենք չափազանց շատ ժամանակ ենք ծախսում մեկ բանի վրա և վերջում անտեսում մյուսները։ Աշխատանքային պահանջները կարող են քիչ ժամանակ թողնել այլ կարևոր գործունեության համար։ Սա կարող է ներքին և արտաքին հակամարտություններ առաջացնել։ Ժամանակ առ ժամանակ օգտակար է կանգ առնել և վերանայել ձեր բոլոր գործողությունները, մտորել դրանց մասին և տեսնել, թե արդյոք անհրաժեշտ է վերակարգավորում։
7. Նախապաշարմունքներ։ Նախապաշարմունքներն ու կարծրատիպերը վարագույրներ են, որոնք մեզ բաժանում են ճշմարտությունից։ Բահաուլլան կոչ է արել մեզ ամեն օր ձգտել վերացնել բոլոր նախապաշարմունքները՝ ասելով. «Փակեք ձեր աչքերը ռասայական տարբերությունների վրա և ողջունեք բոլորին միասնության լույսով»։
Ամենօրյա հոգևոր պրակտիկայի հաստատում
Այս հոգևոր խոչընդոտներից շատերը բխում են մեր ստորին բնույթից, ուստի դրանք հաղթահարելու միջոցներից մեկը ամենօրյա հոգևոր պրակտիկայի հաստատումն է, որը պարբերաբար մեր ուշադրությունը կտեղափոխի գիտակցության ավելի բարձր մակարդակի։ Մենք կարող ենք հասնել վեհ նպատակին՝ ձեռք բերելով հոգևոր առաքինություններ և կատարելություններ, ըստ Աբդուլ-Բահայի.
Ի՞նչ միջոցներով կարող է մարդը հասնել այս իրերին։ Ինչպե՞ս կարող է նա ձեռք բերել այս շնորհալի պարգևներն ու զորությունները։ Նախ՝ Աստծո ճանաչողության միջոցով։ Երկրորդ՝ Աստծո հանդեպ սիրո միջոցով։ Երրորդ՝ հավատի միջոցով։
Չորրորդ՝ բարեգործական գործողությունների միջոցով։ Հինգերորդ՝ ինքնազոհաբերության միջոցով։ Վեցերորդ՝ այս աշխարհից բաժանվելու միջոցով։ Յոթերորդ՝ սրբության միջոցով։
Կա մեկ համաշխարհային կազմակերպություն, որը հոգ է տանում բոլոր մարդկանց հոգևոր առողջության մասին և պաշտպանում այն՝ Բահայի հավատը։ Այն ձգտում է միավորել բոլոր սրտերը մեկ ընդհանուր գործի, մեկ ընդհանուր հավատի շուրջ և հրավիրում է ողջ մարդկությանը՝ անկախ ռասայից կամ կրոնից, մասնակցելու նման հոգեպարար և քաղաքակրթություն կերտող գործընթացին։
Այս համընդհանուր նպատակին հասնելու համար եկեք նայենք այն գործողություններից մի քանիսին, որոնց բահայիները պարբերաբար մասնակցում են՝ աջակցելու ծաղկող համայնքին, որտեղ հոգին և մարմինը հավասարապես կարևոր են։ Բահայիները հավատում են, որ մենք՝ մարդիկ, գոյություն ունենք մեր շրջակա միջավայրի հետ օրգանական հարաբերությունների մեջ։ Անհատներն ու հասարակությունները անբաժանելի են, ըստ էության, մեկը ազդում է մյուսի վրա։ Ահա Բահայի հավատի որոշ ուսմունքներ և գործունեություններ.
Ամենօրյա պարտադիր աղոթք և մեդիտացիա
Բահայի հավատի Տասնիններորդ օրվա տոնը, որի ընթացքում բահայի համայնքի անդամները հավաքվում են աղոթքներ և սուրբ գրվածքներ կարդալու, իրենց համայնքում հավատի հարցեր քննարկելու և միմյանց հետ շփվելու համար։
Տարեկան տասնինը օր տևողությամբ ծոմապահության շրջան ցերեկային ժամերին։
Ուսուցման խմբակները, հոգևոր դասընթացների շարք են, որոնք նախատեսված են մարդկությանը ծառայելու համար անհրաժեշտ որոշակի որակներ, վերաբերմունք և կարողություններ զարգացնելու համար։
Բահայի գրվածքների ամենօրյա ընթերցում
Աշխատանքով կամ մասնագիտությամբ զբաղվելը, որը համարվում է Աստծո երկրպագություն, եթե արվում է ծառայության ոգով։
Կրթության ձգտումը և ուրիշներին ուսուցանելը այնքան բարձր է գնահատվում, որ այն համարվում է երկրպագության համարժեք։
Բահայի սրբավայրեր ուխտագնացությունը խորհուրդ է տրվում որպես Բահայի հավատի կենտրոնական դեմքերի կյանքին ներգրավվելու միջոց:
Տարածաշրջանային և ազգային բահայի դպրոցներ են կազմակերպվում տարվա ընթացքում, որտեղ հավատացյալները գալիս են հանգստյան օրերին կամ շաբաթներով՝ ուսումնասիրելու բահայի ուսմունքները, լիցքավորվելու իրենց հոգիներով և բացահայտելու հոգևոր ուսմունքները իրենց կյանքում կիրառելու եղանակներ:
Տեղական մանկական դասընթացներ
Աղոթքի հանդիպումներ
Ապրել Բահայի սկզբունքներին համապատասխան
Սրանք ընդամենը մի քանի օրինակներ են այն բանի, թե ինչպես են բահայի ուսմունքները և բահայի անհատների ու համայնքների գործունեությունը պարբերաբար հոգուն ապահովում անհրաժեշտ սնունդով։ Ճիշտ այնպես, ինչպես մենք լուրջ ջանքեր ենք գործադրում ֆիզիկական առողջությունը պահպանելու համար, մեր հոգին ինքնուրույն չի աճում։ Մենք պետք է ձգտենք զարգացնել մեր հոգևոր որակները։ Բահայի ուսմունքները մեզ օրինակ են տալիս ձեր հոգու առողջությունն ու երջանկությունը զարգացնելու և պահպանելու համար։
