Ահա մի կարճ պատմություն այս կյանքի նպատակի մասին մտորելու համար.
Կար մի մարդ, ով ուներ չորս կին։ Զգալով, որ մոտենում է կյանքի վերջալույսին, կանչեց իր կանանց, որպեսզի հարցնի նրանց, թե նրանցից որևէ մեկը կուղեկցի՞ իրեն դեպի այն աշխարհ, քանի որ ինքը վախենում էր միայնակ գնալ այս ուղևորությանը։ Նա հարցրեց իր առաջին կնոջը, որին միշտ սիրել էր իր գեղեցկության համար, բայց նա պատասխանեց, որ չի կարող ուղեկցել։ Այնուհետև նա խնդրեց իր երկրորդ կնոջը, ով միշտ սատարել էր իրեն: Բայց նա պատասխանեց, որ պարզապես չի կարող լքել այս աշխարհը: Նա հարցրեց իր երրորդ կնոջը, ով ձեռք էր բերել մեծ հարստություն, համբավ ու հաջողություն: Կինը պատասխանեց ոչ, քանի որ չի պատրաստվում ավարտել իր կյանքը հանուն նրա: Վերջապես տղամարդը խոսեց իր չորրորդ կնոջ հետ: Նա միշտ խոնարհ էր և առատաձեռն: Երբ նա հարցրեց նրան, արդյո՞ք նա կուղեկցի իրեն, կինն առանց մտածելու պատասխանեց այո: Այդ ժամանակ տղամարդը հասկացավ, որ իր չորրորդ կնոջն ավելի մեծ ուշադրություն կդարձներ, եթե իմանար, թե որքան հավատարիմ է նա: Այսպիսով, առավոտյան նրանք միասին կտրեցին այս աշխարհի հետ իրենց կապը։
Այս պատմության մեջ կա մի խորհուրդ։ Բոլորս ունենք չորս տարբեր տեսակի «ամուսին»։ Առաջին «կինը» մեր մարմինն է: Երբ մենք երիտասարդ ենք, մենք լի ենք կենսական ուժերով ու երազանքներով։ Մենք սպորտով ենք զբաղվում, հաղթում կամ պարտվում, ամեն ինչ անում ենք: Մի կողմից մենք տիեզերքի մի մասն ենք: Բայց մյուս կողմից երիտասարդությունը հավերժ չէ ,և չնայած մենք կարող ենք գումար ծախսել ինքներս մեզ վրա, հագուստ գնել, լավ կրթություն ստանալ, սրանցից ոչ մեկը չի կարող մեզ ուղեկցել հաջորդ կյանքում։ Երկրորդ կինը խորհրդանշում է մեր ընտանիքը: Մենք սիրում ենք նրանց, մենք վստահում ենք նրանց, բայց ամենաշատը նրանք կարող են մեզ հետ գալ մեր հուղարկավորությանը։ Չնայած մենք կարող ենք վերամիավորվել հաջորդ աշխարհում, երբ նրանք նույնպես լքեն այս կյանքը: Երրորդ կինը խորհրդանշում է նյութական հարստությունը: Մենք կարող ենք մեր ամբողջ կյանքն անցկացնել` ձեռք բերելով վերջին մոդելի սմարթֆոններ, լավ մեքենաներ կամ մեծ տներ, բայց, ի վերջո, նրանցից ոչ մեկը մեզ չի ուղեկցի հետագա կյանքի ընթացքում: Փոխարենը, դրանք բաժանվելու են ուրիշների միջև։ Չորրորդ կինը խորհրդանշում է հոգին: Մենք հաճախ կարող ենք անտեսել մեր հոգին՝ շեղվելով մեր շրջապատի նյութական իրերի վրա, բայց այն միակն է, որը մեզ կուղեկցի հետագա կյանքի ընթացքում: Բահայի գրվածքները բացատրում են մեր նյութական և հոգևոր իրականության միջև կապը: Աբդուլ Բահան գրել է.
Մարդն ունի երկու ուժ, իսկ նրա զարգացումը` երկու ոլորտ: Մի ուժը կապված է նյութական աշխարհի հետ, և այն նպաստում է նյութական առաջընթացին։ Մյուս ուժը հոգևոր է, և այն զարգացնելու շնորհիվ արթնանում է նրա ներքին, պոտենցիալ բնույթը։ Այս ուժերը նման են երկու թևի: Երկուսն էլ պետք է զարգացած լինեն, քանի որ թռչելը հնարավոր չէ մեկ թևով: Մենք պետք է անդադար ու առանց հանգստի ձգտենք ավարտին հասցնել մարդու հոգևոր բնույթի զարգացումը և անխոնջ եռանդով ջանանք տանել մարդկությանը դեպի վեհանձնություն` նրա ճշմարիտ ու Աստծո կողմից նախատեսված դիրքը: Մարդու մարմինը պատահական է, այն կարևոր չէ։ Դրա փլուզման ժամանակն անխուսափելիորեն կգա: Բայց մարդու հոգին կենսական կարևորություն ունի և հետևաբար հավերժ է։ Սա աստվածային շնորհ է: Սա Իրականության Արևի լույսն է, ուստի այն ավելի մեծ նշանակություն ունի, քան ֆիզիկական մարմինը:
Կյանքը վայելելու մեջ ոչ մի վատ բան չկա։ Պետք է հոգ տանել մարմնի մասին և այն առողջ պահել, քանի որ այն փոխադրամիջոց է հոգու համար: Ընտանիքը ևս շատ կարևոր է։ Ունեցվածքը վայելելը ևս անհրաժեշտ է, ինչպես նաև անհրաժեշտ է հարմարավետություն ստեղծելը։ Բայց մենք երբեք չպետք է թույլ տանք, որ մեր մարմինը, ընտանիքը կամ ունեցվածքը կանգնեն մեր և մեր հոգիների միջև: Բահաուլլան բացատրում է.
Հոգին Աստծո նշանն է, երկնային փայլաքարը, որի էությունը չեն կարողացել հասկանալ մարդկանցից անգամ ամենագիտակները, և որի գաղտնիքի մեջ ի զորու չէ թափանցել ոչ մի միտք, անգամ ամենախորաթափանցը: Ամբողջ արարվածից այն առաջինն է հռչակում իր Արարչի կատարելությունը, առաջինն է ճանաչում Նրա փառքը, ամուր կառչում Նրա ճշմարտությունից և պաշտամունքով խոնարհվում Նրա առջև: Եթե հոգին հավատարիմ է Աստծուն, այն կարտացոլի Նրա լույսը և, ի վերջո, կվերադառնա դեպի Նա: Իսկ եթե այն չկարողանա հավատարիմ մնալ իր Արարչին, ապա կդառնա եսասիրության և կրքերի զոհ և անխուսափելիորեն կկործանվի դրանց խորխորատում:
Ժամանակ գտեք մենակ մնալու ինքներդ ձեզ հետ։ Խորությամբ մտորեք, կենտրոնացեք ձեր համայնքին ծառայելու և ավելի լավ աշխարհի կառուցմանը նպաստելու գործի վրա։ Մենք մարմին չենք, որը հոգի ունի: Մենք հոգի ենք, որը ժամանակավորապես կապ ունի մարմնի հետ:
