Բահայի գրվածքներում ասվում է.
Սա այն ժամն է, երբ դուք պետք է շփվեք Երկրի բոլոր ժողովուրդների հետ ծայրահեղ բարությամբ և սիրով և նրանց համար լինեք Աստծո մեծ ողորմության նշաններ։
Ձեզանից շատերը գիտեն, թե ինչ են զգում չափազանց բարի խոսքի կամ արարքի ստացողները: Բարության արարքը, որքան էլ փոքր լինի, կարող է ջերմացնել ձեր սիրտը և բարձրացնել ձեր ոգին: Սակայն մարդկանց մեծամասնությունը հաճախ չի գիտակցում, թե ինչ տևական ազդեցություն կարող է ունենալ սիրառատ բարության արարքը մարդու վրա:
Ես դեռ հիշում եմ 20 տարի առաջ տիկին Դոննա Դավենջայ անունով մի կնոջից ստացած իսկական սիրառատ բարության դրսևորումներից: Ես հանդիպեցի նրան, երբ հինգ տարեկան էի, մանկապարտեզում դպրոցից առաջ և հետո:
Բահայի գրվածքներում ասվում է, որ մենք պետք է ,լինենք ուշադիր և անսահման բարիե և ,քնքշանք ցուցաբերենք յուրաքանչյուր կենդանի հոգու հանդեպե: Եվ տիկին Դավենջեյը հենց դա էլ անում էր։
Այն ժամանակ, երբ ես ընդունվեցի տարրական դպրոց և առաջին անգամ ընտանիքիցս հեռու էի, այս կինը խնամում էր ինձ և հոգ էր տանում իմ մասին: Նա գրկում էր ինձ, երբ ես տխուր էի և աննկատ փոխում շորերս, եթե երբևէ նյարդայնացնեի և թացացնեի ինձ: Նույնիսկ տարիներ անց նա այցելում էր ինձ դասի ժամանակ և տոներին կոնֆետ էր բերում: Այս կինը սիրում էր ինձ և վերաբերվում էր ինձ ինչպես ընտանիքի: Ես այնքան երախտապարտ եմ այն բանի համար, թե ինչպես է տիկին Դավենջեյը մեծացրել ինձ իմ կյանքի խոցելի պահին, երբ ես սովորում էի, թե արդյոք կարող եմ ապահով լինել այլ մարդկանց շրջապատում:
Բահայի Գրվածքներն ասում են.
Թող նրանք միշտ հոգ տանեն իրենց եղբայրներից մեկի համար բարի գործ անելով՝ ինչ-որ մեկին առաջարկելով սեր, ուշադրություն, մտածված օգնություն:
Երբեմն բարության այս փոքրիկ գործողությունները կարող են փոխել ինչ-որ մեկի կյանքի հետագիծը: Այդպես եղավ մորս՝ Բարբարա Թալլիի հետ:
Երբ նա դեռահաս էր, նա մասնակցեց մի ծրագրի, որը կոչվում էր BOCES - Համագործակցային կրթական ծառայությունների խորհուրդ և ընդունվեց համակարգչային ծրագրավորման դասընթացի: Այնտեղ էր, որ նա հանդիպեց տիկին Լաուրա Բոնադերին՝ ազդեցիկ ուսուցչուհուն, ով անում էր այն, ինչ Բահայի սուրբ գրվածքները պահանջում են յուրաքանչյուր բահայիից՝ ,կրթել, խրախուսել և պաշտպանել յուրաքանչյուր փոքրամասնությանե: Թեև միսիս Բոնադերը բահայի չէր, սպիտակամորթ կին էր, 1970-ականներին նա իմ մոր՝ երիտասարդ սևամորթ, աղքատ և դեռահաս աղջկա մեջ պոտենցիալ էր տեսնում:
Նա այնքան հուսադրող էր, - ասում է մայրս,- Նա ամեն օր մարտահրավեր էր նետում ինձ և ժամանակ էր գտնում ինձ համար: Եվ քանի որ նա կին էր արական սեռի գերակշռող տարածքում, նա գիտեր, որ հնարավոր է ներխուժել դաշտե: Մայրս ինձ հիշեցրեց, որ դա այն ժամանակն էր, երբ ,մարդկանց մեծամասնությունը չէր հասկանում տեխնոլոգիան, հատկապես կանայք, ովքեր պետք է լինեին ուսուցիչ, քարտուղարուհի կամ մայրեր տանը:
Քանի որ մայրս այս դասընթացի լավագույն ծրագրավորողներից մեկն էր, նա գնաց ազգային մրցույթի տիկին Բոնադերի օգնությամբ, որն էլ օգնեց նրան ստանալ հովանավորություն: Նա հիշեց, թե մրցակցությունն ինչ ազդեցություն ունեցավ իր վրա.
Այս փորձառությունն ինձ տարավ դեպի աշխարհներ, որոնք նախկինում չէի ապրել: Դպրոցական տարիներին մենք ապրում էինք հին ֆերմայում, որտեղ չկային ներքին հարմարություններ՝ հոսող ջուր, լոգարան կամ ջեռուցում: Մենք պետք է ջուր վերցնեինք պոմպից և տաքացնեինք փայտե վառարանի վրա։ Մենք պետք է կոտրեինք փայտ, որ կրակ վառեինք, լողանայինք մետաղյա լոգարանում։ Ստիպված էինք դույլեր օգտագործել զուգարանների համար և դրանք տանել կենցաղային շենք՝ աղբանոց։ Հիմա, ուշադրություն դարձրեք, սա Նյու Յորքն է, և ձմեռները խիստ էին:
Մրցույթը տեղի ունեցավ բարձրակարգ հյուրանոցում, որտեղ յուրաքանչյուր սեղանի մոտ մատուցողը ուղղում էր իմ աթոռը և լցնում իմ բաժակը, ինչին ես սովոր չեմ: Եվ անակնկալներն այսքանով չավարտվեցին. Մահճակալները գեղեցիկ և հարմարավետ էին: Ես ունեի իմ սեփական մահճակալը, մինչդեռ տանը կիսում էի այն քույրերիս հետ։ Բոլոր սավանները, որոնց մեջ մենք մեծացել ենք, բարակ էին, գրեթե թափանցիկ, հին օգտագործված ներքնակների վրա, որոնց զսպանակները գիշերը խրվում էին մեր փոքրիկ ոտքերը և ստիպում արյունահոսել: Հայրս մանուկ հասակում մեզ քաղաքից քաղաք էր տեղափոխում դաշտում աշխատելու որպես արտագնա աշխատող, բայց մենք երբեք հյուրանոցում չմնացինք։ Հետագայում, դա կարող էր լինել Ջիմ Քրոուի օրենքների պատճառով, երբ մեզ թույլ չտվեցին: Այսպիսով, ճանապարհորդելիս մենք քնում էինք մեր մեքենայում՝ ճանապարհի եզրին կամ մեր տեղերում։
Ես ունեի շատ այլ ուսուցիչներ, բայց նրանցից ոչ մեկն այնքան բարի ու ազդեցիկ չէր, որքան տիկին Լաուրա Բոնադերը, ում դաստիարակությունն ու աջակցությունը փոխեցին իմ կյանքը։ Ես կշարունակեի աշխատել բազմաթիվ պաշտոններում որպես Eastman Kodak-ի ծրագրավորող, Sperry Univac-ի համակարգերի վերլուծաբան և GTE Telenet-ի տեխնիկական գրող, որը կդառնա Verizon-ը:
Այս մրցույթը մայրիկիս տվեց տեսլական, թե ինչին պետք է ձգտել, և համակարգչային գիտելիքները, որոնք նա ձեռք բերեց, օգնեցին նրան դուրս գալ աղքատությունից և ընդմիշտ փոխել նրա կյանքը: Ով գիտի, թե ինչ կլիներ, եթե նա ունենար ուսուցիչ, ով չտեսներ իր ներուժը: Որքանո՞վ կարող էր նա ոգեշնչված լինել առանց օրինակի, ով իրեն վերաբերվում էր այն խոհուն ուշադրությամբ և սիրառատ բարությամբ, որին նա արժանի էր:
Երևի այդ բարի արարքները հետո այդքան էլ փոքր չէին, քանի որ դրանք բավականին մեծ ազդեցություն ունեցան դրանք ստացողների վրա։ Դուք երբեք չգիտեք, թե ինչ ազդեցություն կունենաք, երբ ձգտում եք սիրառատ բարություն ցուցաբերել ձեր ճանապարհը հատող յուրաքանչյուր հոգու նկատմամբ:
Բայց դա է բարության արարքի գեղեցկությունը: Այս մտածված և կարեկից արարքները կարող են փոխել ինչ-որ մեկի կյանքը, և այդ հիշողությունները կարող են հավերժ ապրել նրանց սրտերում:
