Ես ապրում եմ ստախոսի հետ. Նա գիտի իմ մտքերը, իմ վախերը, իմ ուրախությունները, իմ տխրությունները, իմ հպարտ պահերը, այն պահերը, որոնք ես կցանկանայի մոռանալ, իմ սերերն ու իմ կորուստները: Ես նույն ստախոսն եմ:
Ոչ, ես ձայներ չեմ լսում: Այս ստախոսը անկախ ձայն չէ, որը ներխուժում է իմ գիտակցություն և ինձ տանում դեպի բռնություն և ինքնավնասում: Այս ձայնը իմ մասն է: Ես նրա մեջ ճանաչում եմ իմ մի մասը։ Քանի որ այս ստախոսը խոսում է իմ ձայնով, ես կարող եմ նույնիսկ խառնել նրան իմ իսկական անձի հետ:
Այո, ես մի քիչ տարօրինակ եմ, մի քիչ տարբեր, բայց երբեք չեմ մտածել կանանց մասին որպես չարի: Ես շատ ժամեր անցկացրեցի ուսումնասիրելով մարդկանց, կարծես նրանք այլ տեսակի էին պատկանում: Որո՞նք են նրանց սովորությունները: Ինչու են նրանք ճնշող և դաժան: Ինչպե՞ս են նրանք որոշում, թե ով է «ներս մտնում», ով է «դուրս գալիս»։ Ե՞րբ եմ սկսել նամակագրությունը: Նրանք ինձ հետ են ծիծաղում, թե՞ ինձ վրա:
Ներքուստ, ստախոսը հնչում է այսպես. «Ես սա չեմ ուզում»: «Ես դրա կարիքը չունեմ», «Չի ստացվի»: «Վատ գաղափար է»։ «Եթե մարդկանց մեջ եք, ում չեք ճանաչում, թաքնվեք»: «Եթե մտածում եք, որ ինչ որ մեկը սիրալիր է, զգույշ եղեք և արագ մի բացվեք իր առջև: «Հիշիր, դու օտար ես»: «Ինչո՞ւ է նա ինձնով հետաքրքրվում»: «Ի՞նչ եք կարծում, ինչ կլինի: Ես ասացի չգնաս։ «Ոչ, այս գործը չես ստանա: Անակնկալ, դու նորից սխալվեցիր»։ «Ոչինչ մի ասա; Նրանք միտումնավոր սխալ են մեկնաբանում քեզ և դա օգտագործում քո դեմ»։ Կամ պարզապես՝ «Մի անհանգստացիր»։
Իմ ինքնապաշտպանությունը դարձավ սովորական և ինքնասաբոտաժ: Որովհետև մարդիկ նախկինում դաժան և չհասկացված են եղել, ստախոսը պատճառաբանեց, որ նրանք միշտ դաժան և չհասկացող կլինեն: Եթե կինն իմ հանդեպ երբեք հետաքրքրություն չի ցուցաբերել,- շշնջաց ստախոսը,- նրանցից ոչ ոք երբեք չի փորձի, այնպես որ մի փորձիր:
Ի՞նչ էի պաշտպանում: Այս մասին ես պատահաբար իմացա։ Իմ հանգուցյալ կինը, փառք Աստծո, նա հետաքրքրություն ցուցաբերեց ինձնով, և ես դա խոստովանեցի, հաճախ ասում էր ինձ, որ ես «մաքուր սիրտ» ունեմ: Մեր ամուսնության ժամանակ, սակայն, ես թույլ չէի տալիս, որ այդ մաքուր սիրտը աշխատի, և նորից ինքնապաշտպանություն։ Ես նույն բանը լսեցի Ֆաֆարից՝ կնոջս վաղեմի մտերիմ ընկերոջից և իմ հոգևոր մորից, ով վերջերս հեռացավ այս աշխարհից: Ֆաֆարը հոգևոր մեծ զորության և իմաստության տեր մարդ էր, և ես նրան նկարագրելու բառապաշար չունեմ: Բավական է ասել, որ երբ նա նաև ինձ ասաց, որ ես «մաքուր սիրտ» ունեմ, դա շատ բան էր նշանակում՝ բացելով ինձ դեպի նոր իրականություն:
Ես հավատում եմ, որ դա մաքուր սիրտ էր, որը պաշտպանության կարիք ուներ: Փոքր ժամանակ սիրտս բավականաչափ ուժեղ չէր։ Այն կարող էր ոչնչացվել։ Սկսած տանը ալկոհոլիզմից մինչև ասպերգեր և աուտիզմ կամ պարզապես «տարբեր», իմ մանկության աշխարհը հաճախ ցավոտ և օտարացնող էր: Բայց ժամանակի ընթացքում այն պաշտպանիչ վահանը, որ խաբեբան շինել էր իմ սրտի շուրջ, վերածվեց խոչընդոտի, հաշմանդամության։ Իմ մաքուր սիրտը պետք է աճեր, սովորեի ավելի վստահ մանևրել աշխարհում, օգտակար լինել ինձ և ուրիշներին: Պաշտպանությունը վերածվել է ինքնասաբոտաժի.
Քնքուշ սրտի պաշտպանը՝ իմ ներքին ստախոսը, կերակրեց իրեն ու դուրս եկավ իր աշխատանքի սահմաններից։ Նա դարձավ բռնակալ, էլ ավելի մեծ ստախոս, սպառնալիք։ Ես գիտեմ, որ նա գերազանցել է իր օգտակարությունը, բայց լինելով այդքան փորձառու, նա գիտի այնքան հնարքներ: Երբ ես նրա մասին չեմ գրում, այս ստախոսը ստախոս չի թվում։ Այնքան ծանոթ լինելով՝ նա ինձ նման է։ Երբեմն նա կարող է յուրացնել իմ ինքնությունը։ Նա ինձ ասում է, որ ես ցինիկ, հեգնական, տարօրինակ տղա եմ, մի անծանոթ մարդ, ով միշտ դրսում նայում է ներս կամ չի նայում և ասում. «Մոռացիր ամեն ինչ»:
Վերջերս Բահայի սուրբ գրվածքներից մի հատված կայծակի պես հարվածեց ինձ.
Ո՛վ Գոյի Որդի։ Դու իմ ճրագն ես, և իմ լույսը քո մեջ է: Նրանից ստացիր քո պայծառությունը և Ինձնից բացի որևէ մեկին մի փնտրիր: Որովհետև ես քեզ հարուստ եմ ստեղծել և իմ ողորմությամբ ողողել եմ քեզ:
Ես առաջին անգամ կարդացի այս հատվածը Բահաուլլայի առեղծվածային գրքից՝ «Նվիրական խոսքերը» ավելի քան 30 տարի առաջ, բայց դրա իմաստը միայն վերջերս է պարզվել: Պարզվում է, որ «Նվիրական խոսքերը» պարունակում են նմանատիպ հաստատումներ՝ ահա դրանցից մի քանիսը։
Ո՛վ Գոյի Որդի։ Իշխանության աջով Ես քեզ ստեղծեցի և ուժի մատներով արարեցի քեզ, քո մեջ դրեցի Ես Իմ լույսի էությունը: Գոհացիր դրանով և մի փնտրիր այլ բան, քանզի Իմ ստեղծածը կատարյալ է և Իմ պատվիրանը անխախտելի: Համոզվիր դրանում և կասկածի մի ենթարկիր այդ:
Մեկ այլը․
Ով Հոգու Որդի. Ես քեզ հարուստ ստեղծեցի, ինչու՞ ես դու ընկնում աղքատության մեջ: Ես քեզ վեհանձն ստեղծեցի, ինչու՞ ես դու քեզ նվաստացնում: Գիտելիքի բուն էությունից Ես քեզ ստեղծեցի, ինչու՞ ես դու Ինձանից բացի ուրիշ գիտելիք փնտրում: Ես քեզ սիրո կավից կերտեցի, ինչպե՞ս ես դու զբաղված ուրիշով: Հայացքդ ուղղիր քո ներսը և կտեսնես, թե ինչպես եմ Ես կենում քո մեջ` ուժեղ, զորեղ, ինքնագո:
Եվ հետո՝
Ո՛վ մարդու որդի։ Դու Իմ տիրույթն ես, իսկ Իմ տիրույթն անվերջ է, ուրեմն, ինչու՞ ես դու վախենում քո վախճանից: Դու Իմ լույսն ես, իսկ Իմ լույսն անմար է, ուրեմն, ինչու՞ է քեզ սարսափեցնում քո մարումը: Դու Իմ փառքն ես, իսկ Իմ փառքը խամրող չէ: Դու Իմ հանդերձն ես, իսկ Իմ հանդերձը մաշվող չէ: Ապրիր` Ինձ սիրելով և կզուգես Ինձ փառքի արքայությունում:
Ես շատ լուրջ եմ վերաբերվում այս հզոր տաղերին, քանի որ կարծում եմ, որ Բահաուլլան Աստծո առաքյալն է մեր օրերում, և դրանից բխում է իմ համաձայնությունը նրա գրած ամեն ինչի հետ, թեև իմ ըմբռնումը և դրա կիրառումը իմ կյանքում կարող են պահանջել և հաճախ շատ ժամանակ խլել:
Ահա թե ինչպես Աստված ստեղծեց ինձ՝ իմ ներսում Իր լույսով:
Ես հավատացի սրան ոչ թե այն պատճառով, որ իմ մտերիմ մարդիկ ինձ շոյող բան ասացին, այլ որովհետև ես հավատում եմ Բահաուլլային և այն հոգևոր ուղերձին, որը նա բերում է մարդկությանը: Իմ սիրելիները, անկախ նրանից, թե որքան կարևոր են նրանք, հաստատում են այն, ինչ Աստված ասում է ինձ: (Ակնհայտ է, որ ես պետք է բազմիցս լսեմ այս հաղորդագրությունը, տարբեր ձևերով:) Ես սա չգիտեի մանկուց և մինչև հիմա չեմ գիտակցել:
Այս ճրագը, այս քնքուշ սիրտը սկզբում անպաշտպան էր։ Չմարելու համար ճրագը պաշտպանության կարիք ուներ, որը փորձում էր ստեղծել իմ մեջ ստախոսը։ Բայց սիրտը/ճրագը հիմա գիտի, որ ունի ճշմարիտ, անսխալ պաշտպանություն, որը գտնվում է Նվիրական Խոսքերում: Աստծո Խոսքը բժշկելու զորություն ունի, ուստի թող բուժումը սկսվի:
Հիմա, հարգելի ստախոս, ժամանակն է, որ հրաժարական տաք։ Ձեր աշխատանքն արվել է վաղուց։ Դու ժամանակին իմ սրտի պաշտպանն էիր, իսկ այսօր նրա բանտապահն ես։ Շնորհակալություն իմ անունից քո վաղաժամ ջանքերի համար: Ես այլևս քո կարիքը չունեմ։ Այժմ ես կարող եմ զբաղվել իմ մաքուր սրտի և նրա տարօրինակությունների հետ Բահաուլլայի օգնությամբ: Ժամանակն է թույլ տալ, որ այն փայլի:
