Այս օրերին մամուլը շատ վատ համբավ ունի՝ կողմնակալության, կեղծ լուրերի և կորպորատիվ ազդեցության մասին պնդումներով: Լրատվամիջոցները աջ ու ձախ մեղադրում են։
Այսպիսով, որո՞նք են լրատվամիջոցների պարտականությունները՝ ըստ Բահայի ուսմունքների:
Նախ՝ մամուլի պարտականությունն է ճշգրիտ հաղորդել։ Ամբողջ աշխարհի լրագրողների կողմից ընդունված այս մասնագիտական չափանիշը կրկնապատկվում է որպես սուրբ արժեք, ինչպես Բահաուլլան ասում է.
Այս օրը մարդկանց աչքի առաջ բացահայտվում են աշխարհի գաղտնիքները։ Արագ հայտնվող թերթերի էջերն իսկապես աշխարհի հայելին են: Դրանք արտացոլում են ազգերի և ցեղերի գործողություններն ու ձգտումները։ Նրանք և՛ արտացոլում են դրանք, և՛ դարձնում են հայտնի: Նրանք լսողությամբ, տեսողությամբ ու խոսքով օժտված հայելի են։ Սա զարմանալի ու հզոր երևույթ է։ Սակայն հեղինակները պետք է մաքրվեն չար կրքերի ու ցանկությունների ազդակներից և հագնեն արդարության ու հավասարության հագուստ։ Նրանք պետք է հետաքննեն իրավիճակները և հնարավորինս պարզեն փաստերը, այնուհետև դրանք գրավոր ներկայացնեն: Բահաուլլա
Բահայի ուսմունքները նշում են, որ մամուլի մեկ այլ պարտականություն է արդարության խթանումը` բարձրացնելով հասարակության իրազեկությունը ներկայիս անարդարությունների մասին: 1891 թվականին Լոնդոն Թայմզին ուղղված նամակում Բահաուլլան Պարսկաստանում (այժմ Իրան) բահայիների հալածանքների մասին գրում է.
Ով «Թայմս», ո՜վ խոսքի ուժով օժտված: Ո՜վ լուրերի արևածագ։ Մեկ ժամ անցկացրեք Իրանի ճնշվածների հետ և ականատես եղեք, թե ինչպես են արդարության և հավասարության չափանիշները դաժանորեն փորձարկվում բռնակալների սրի տակ: Նորածիններին զրկել են կաթից, իսկ կանանց ու երեխաներին գերել են անիրավության։ Աստծո սիրելիների արյունը կարմիրով ներկեց երկիրը, իսկ Նրա սիրելիների հառաչանքները տիեզերքը լույսի վերածեցին:
Ո՜վ թերթեր, որոնք լույս են տեսնում աշխարհի բոլոր քաղաքներում և երկրներում: Լսե՞լ եք ճնշվածների հառաչանքները և ականջներիդ հասե՞լ են նրանց հոգեվարքի աղաղակները։ Թե՞ դրանք թաքնված են մնացել։ Հուսով ենք, որ դուք կհետաքննեք կատարվածի ճշմարտացիությունը և կհաստատեք այն... Բահաուլլա
Բահաուլլան խնդրում է London Times-ին հրավիրել իր ընթերցողների ուշադրությունը: Բահայիները կարծում են, որ արդարության սկզբունքը, լրատվամիջոցների կողմից, սուրբ է:
Այսօր մենք բոլորս տեսել ենք ծավալուն զեկույցներ Սիրիայում շարունակվող քաղաքացիական պատերազմի մասին, որը տևում է երկար տարիներ։ Դա ձեզ հուզու՞մ է։ Բացի շարունակվող անարդարություններին, հնարավոր պատերազմական հանցագործություններին (դպրոցների, հիվանդանոցների, մզկիթների, շուկաների թիրախավորումը, որի հետևանքով բազմաթիվ խաղաղ բնակիչներ, այդ թվում՝ երեխաներ, կանայք և տարեցներ են զոհվել), ինչ լուծումներով կարող էր հանդես գալ մամուլը։ Հեշտ պատասխան չկա, բայց մամուլի նպատակներից մեկը, ըստ բահայի ուսմունքների, միասնության խթանման սուրբ սկզբունքն է։
Ճշգրտությունից և արդարությունից բացի, Բահայի ուսմունքները կոչ են անում մամուլին խթանել խաղաղ, միասնական միջազգային հարաբերությունները, ռասայական և միջկրոնական շփումները։
Թերթը առաջին հերթին պետք է լինի ժողովրդի մեջ ներդաշնակություն ստեղծելու միջոց։ Սա թերթերի սեփականատերերի հիմնական պարտականությունն է՝ արմատախիլ անել կրոնների, ռասաների ու ազգությունների միջև թյուրըմբռնումները և նպաստել մարդկության միասնականությանը: Աբդուլ-Բահա
Ներդաշնակություն ստեղծելու մասին բահայի այս ուսմունքը կարող է զարմացնել մի քանի լրագրողների: Ոմանք կարող են առարկել՝ ասելով, որ միասնություն քարոզելը իրենց գործը չէ, որ լրատվամիջոցները պարտավոր են լուրեր հաղորդել, և վերջ: Բայց այսօրվա մեդիան ճիշտ հակառակն է անում, կենտրոնանալով անմիաբանության և կոնֆլիկտի վրա՝ դրանով իսկ բացառելով ավելի դրական զարգացումների լուսաբանումը։ Արդյո՞ք դա արդարացի է:
Օրինակ՝ նկատի ունեցեք հանցագործության մասին զանգվածային և երբեմն սենսացիոն լուսաբանումը լրատվամիջոցներում: Այդ լուսաբանումը կարող է անապահովության համատարած զգացում սերմանել բնակչության մեջ, չնայած այն հանգամանքին, որ վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ հանցավորության ընդհանուր մակարդակը զգալիորեն նվազել է շատ տեղերում: Բազմաթիվ ուսումնասիրություններ ցույց են տվել, որ հանցագործության աղմկահարույց, սենսացիոն և մշտական լուսաբանումը լրատվամիջոցներում ավելի է բևեռացնում ռասայական պառակտումը, մեծացնում վախը և իրականում հանգեցնում է ավելի մեծ հանցագործության:
Պատկերացրեք սա. ենթադրենք, որ լրատվամիջոցները հավասար ժամանակ են տվել հանրայնացնելու համայնքի դրական նորությունների պատմությունները՝ ցուցադրելով իդեալական միջազգային, միջցեղային և միջկրոնական հարաբերություններ, ինչպես առաջարկում են Բահայի ուսմունքները: Չե՞ք կարծում, որ դա կարող է բարձրացնել արդարությունն ու միասնությունը։ Ի՞նչ եք կարծում, այդ տեսակի պատմությունները կարո՞ղ են մարդկանց ոգեշնչել բարի գործեր անել, այլ ոչ թե հանցագործություններ: Որոշ տեղերում լրատվամիջոցներն արդեն սկսել են այս հիմնարար փոփոխությունը կատարել նորությունների լուսաբանման մեջ, և դա աշխատում է:
Եթե այս առաջարկվող լուծումներից մի քանիսին հանրային աջակցություն ցուցաբերվի, դա կարող է ստիպել աշխարհի առաջնորդ լրատվամիջոցներին ավելի մեծ ջանքեր գործադրել՝ լուծելու աշխարհի ամենաբրդ խնդիրները: Թեև կարող են չլինել հեշտ պատասխաններ, արագ շտկումներ և տեսանելի լուծումներ հորիզոնում, այնուամենայնիվ առաջընթաց կարող է լինել: Մինչև համաշխարհային լրատվամիջոցները չընդունեն այս սկզբունքները՝ խրախուսելով ճշգրտությունը, արդարությունը և միասնությունը, նրանք չեն կարող իրականացնել իդեալին մոտ իրենց պարտականությունները, ինչպես սահմանված է Բահայի ուսմունքներով, և ստանձնել շատ ավելի մեծ և հարգված դեր այսօր աշխարհում: Մամուլի փոխկապակցված, հրատապ պարտականությունների այս եռյակը՝ ճշգրիտ, արդարացիորեն և ի պաշտպանություն միասնության, հանգում է սկզբունքային հարցերի: Համաձայն Բահայի ուսմունքների՝ լրագրողները և լրատվամիջոցների սեփականատերերը կապված են ոչ միայն իրենց մասնագիտական չափանիշներով, այլև հասարակության հանդեպ սուրբ պարտականությունով:
Մամուլի այս դրույթները պետք է ի կատար ածվեն կարճաժամկետ հեռանկարում: Երկարաժամկետ հեռանկարում մեդիան պետք է հանդես գա սոցիալ արդյունավետ ազդեցությամբ՝ առանց քարոզչական, հովվապետական կամ, Աստված մի արասցե, չափազանց քաղաքական լինելու։ Մեր աշխարհի ապագան մասամբ կախված է ԶԼՄ-ների ուժից՝ ուսումնասիրելու, ներկայացնելու և դրական սոցիալական փոփոխություններ ոգեշնչելու համար:
