Երբևէ եղե՞լ եք որևէ մեկի կողքին, ով դրական էներգիա է ճառագում, ով ազդում է ձեր հոգու վրա՝ առանց նույնիսկ փորձելու: Բոլորս էլ լավ գիտենք, թե ինչպիսի ուրախություն կարող են առաջացնել մեր մեջ նման մարդիկ։
Ուր էլ որ նրանք ապրեն, նրանց շուրջը կարծես մի տարածություն կա՝ լցված խանդավառությամբ, լռությամբ և ուրախ երջանկությամբ: Մենք ուզում ենք նման մարդկանց կողքին լինել, անկախ նրանից, թե ովքեր են և քանի տարեկան են:
Ինչպե՞ս են այս մարդիկ նավարկում իրենց կյանքը ոգեղենության այնպիսի բարձրությամբ, որ մագնիսի պես գրավում է սրտերը և գերում հոգիները: Նրանք, ովքեր առանց ջանքերի գրավում են հոգիները իրենց հայացքով, ովքեր երբեք չեն լքում մեր գիտակցությունը, ո՞րն է նրանց գաղտնիքը:
Թերևս, ըստ բահայի ուսմունքների, գաղտնիքը սերն է:
Ահա այն բազմաթիվ ճշմարտություններից մեկը, որ Բահաուլլան՝ մարգարեն և Բահայի հավատի հիմնադիրը, մեզ ասում է սիրո մասին. «Ո՜վ, մարդկային որդի: Ամեն մի իրին` իր նշանը: Սիրո նշանը կայունությունն է այն բանում, ինչը նախանշել եմ Ես և համբերությունն է Իմ փորձություններում:»:
Այսպիսով, սերն ունի նշաններ: Դրանցից մեկը կայունությունն է, ասում է մեզ Բահաուլլան, իսկ մյուսը համբերությունն է:
Այնտեղ բացահայտվում է այս պայծառ մարդկանց գաղտնիքը: Սրանք սիրո լեզվով խոսող սիրահարներ են՝ բոլոր լեզուների մոր, իր չասված բառարանով և սրտի շարահյուսությամբ։ Այս սիրո արդյունքում նրանց սրտերում աճում է համբերությունն ու տոկունությունը: Ահա թե ինչու նրանք սեր են ճառագում ուրիշների հանդեպ։
Այս առանձնահատուկ հոգիները խորը սեր ունեն մարդկության հանդեպ, և նրանց շրջապատում բոլորը կարող են դա զգալ: Նրանց սերը մարդկության հանդեպ առաջանում է այն պատճառով, որ նրանք սիրում են Արարչին:
Այս կարճ աղոթքում Բահաուլլան խնդրում է մեզ ամեն օր ասել հետևյալ խոսքերը.
Ես վկայում եմ, Աստված իմ, որ Դու ստեղծեցիր ինձ, որպեսզի ճանաչեմ Քեզ և երկրպագեմ քեզ: Այս պահին ես վկայում եմ իմ անզորության և Քո զորության, իմ աղքատության և Քո հարստության մասին:
Քեզանից բացի ուրիշ Աստված չկա, դժվարության մեջ Օգնող, Ինքնագո:
Լուսավոր հոգիները, ովքեր սրտին մոտ են ընդունում այս խոսքերը և ապրում իրենց իրականության մեջ, բացահայտել են մեր գոյության նպատակը այս առաջին կյանքում և դրանից դուրս:
Դա այնքան պարզ է թվում, բայց դա այնքան էլ հեշտ չէ: Մեզ անհրաժեշտ է միայն դառնալ սիրող և բռնել այն ճանապարհը, որով գնում են այս մարդիկ՝ Աստծո սիրո ճանապարհը: Երբ մենք քայլում ենք այս ճանապարհով, մեր սրտերը կարող են լուսավորվել և լցվել սիրով: Մենք գիտենք, թե ով ենք մենք և տարածում ենք Աստծո սերը մեր շուրջը: Բավական պարզ է։
Բայց ինչո՞ւ է սերը, տվյալ դեպքում մարդկության՝ արարչության հանդեպ սերը, և հետևաբար սերն առ Աստված՝ Արարիչը, պահանջում համբերություն և տոկունություն:
Մենք բոլորս եղել ենք բժշկի մոտ և գիտենք, որ ապաքինվելու համար պետք է գնալ բուժման ճանապարհով՝ վստահելով բժշկին և ընդունելով նշանակված դեղամիջոցը, որքան էլ դա դառը լինի: Այսպիսով, այսօրվա հիվանդությունների վերաբերյալ Աստծո հրահանգներին հետևելու մեր տոկունությունն ու ուժը Նրա հանդեպ մեր վստահության և սիրո նշան են: Նրա հրամանին և այսօրվա կյանքի բուժիչ միջոցին պետք է հետևել քաջությամբ՝ հեռու մղելով հոգու ախտերը՝ կասկածներն ու անորոշությունը դեպի Աստված տանող ճանապարհի ընտրության հարցում: Իսկապես, սիրտը կարող է հաճեցնել սերը կամ վախը: Նա չի կարող միաժամանակ երկու հակադիր հույզեր կրել։ Սիրահարը գիտի, որ իր ընտրած ճանապարհը հղի է լինելու փորձություններով ու դժվարություններով։ Երդումն ու հավատարմությունը, որ սիրելին բերում է Սիրելին, հաստատակամությունն ու համբերությունն է: Մենք Բահաուլլայի այս գեղեցիկ հատվածում լսում ենք սիրահարի ձայնը, որը Արարչին հիվանդությունից ապաքինում է խնդրում։
Օ՜, Աստված իմ: Քո ուղարկած փորձությունները բալասան են բոլոր նրանց խոցերի համար, ովքեր նվիրված են Քո կամքին. Քեզ հիշատակելը բուժիչ դեղամիջոց է նրանց սրտերի համար, ովքեր մոտեցել են Քո դատարանին. Քեզ հետ մտերմությունը նրանց իրական կյանքն է, ովքեր սիրում են քեզ...
Մեզ համբերություն է պետք, քանի որ կյանքի փորձություններն ու դժվարությունները կառուցում են դեպի Աստված տանող այդ լուսավոր ճանապարհը: Սիրահարվածը պետք է ապացուցի իր արժեքը, որպեսզի մտնի Սիրեցյալի շեմը: Ոչ բոլորը կարող են պնդել, որ Աստծո սիրահար են, և բոլոր նրանք, ովքեր դա անում են, կփորձվեն: Բահաուլլան հիշեցրեց մեզ, որ եթե մենք անհամբեր դառնանք հոգևոր ճանապարհին, մենք վտանգում ենք մեզ զրկել Աստծո մերձավորության գինուց։ Տեր նա ով անհամբեր է փորձություններում, որ բաժին է ընկել իրեն Քո ճանապարհին, նա չի ըմպել Քո սիրո գավաթից և չի ճաշակել Քեզ հիշատակելու քաղցրությունը»:
Արդյո՞ք այս պատճառով են մեր հոգիները փափագում լինել նրանց ուղեծրում, ովքեր ունեն պայծառ խոնարհություն և ուժ, նրանց, ովքեր փորձության են ենթարկվել և համբերել են, նրանց, ովքեր իրենց Սիրեցյալի համար թողել են ստորին ես-ի շատ գծեր:
Երբեք ուշ չէ Աստծուն ճանաչելու և սիրելու, տոկունություն և համբերություն ձեռք բերելու համար: Դուք նույնպես կարող եք միանալ նրանց, ովքեր քայլում են այս ճանապարհով դեպի Սիրեցյալի՝ այս օրերի Աստծո հայտնիչը: Այս հոգևոր ուղին առաջընթաց և ուրախություն է բերում յուրաքանչյուր հոգու:
