Մի՛ մոռացիր հյուրընկալության սերը, որովհետև դրա միջոցով ոմանք, անգիտակցաբար, հյուրընկալություն ցուցաբերեցին հրեշտակների հանդեպ: – Եբրայեցիս 13։2.
Եթե մարդ բարի ու քաղաքավարի է օտարների հետ, դա ցույց է տալիս, որ նա աշխարհի քաղաքացի է, և որ նրա սիրտը այլ երկրներից կտրված կղզի չէ, այլ նրանց հետ կապված մայրցամաք: - Ֆրենսիս Բեկոն
Նայեք ողջ մարդկությանը որպես գոյության ծառի տերևներ, ծաղիկներ և պտուղներ: Թող նրանք միշտ մտահոգվեն իրենց ընկերոջ համար բարի գործ անելու, ինչ-որ մեկին սեր, ուշադրություն, մտածված օգնություն առաջարկելու համար: Թող ոչ մեկին չտեսնեն որպես իրենց թշնամի կամ չարիք ցանկանան, այլ ողջ մարդկությանը համարեն իրենց ընկերներ։ Օտարին մտերիմ համարեն, անծանոթին՝ ընկեր, զերծ մնան նախապաշարմունքներից, սահմաններ չգծեն։ Աբդուլ-Բահա
Որպես երեխա կամ ծնող, ես գիտեմ, որ դուք լսել եք «Երբեք մի խոսեք օտարների հետ» արտահայտությունը: Նույնիսկ փոքր ժամանակ ես կասկածում էի դրա իմաստության վրա։ Հիշում եմ, որ մայրիկիս ասացի. «Եթե ես երբեք չխոսեմ մարդկանց հետ, ում չեմ ճանաչում, ինչպե՞ս երբևէ կհանդիպեմ նոր մարդու հետ»:
Մի պահ նայենք «օտար» բառին։ Այն գալիս է լատիներենից: Լատինական «extraneus» ձևով նշանակում է «օտար, արտաքին, դրսից»: Անգլերեն բառը գալիս է լատիներենից և հին ֆրանսերենից estrange, որը նշանակում էր «օտար, անսովոր, անծանոթ, հետաքրքրասեր. հեռու; անհյուրընկալ; օտարված, առանձնացված»։
Այն օրերին, երբ այս բառերը սկսեցին գործածվել, մարդիկ հիմնականում ապրում էին ցեղային խմբերում, քաղաք-պետություններ կայսրություններում և փոքր թագավորություններում։ Աշխարհում ընդամենը մի քանի միլիոն մարդ կար. շատերը ճանապարհորդում էին ոտքով և երբեք չեն ճանապարհորդում իրենց ծննդավայրից հեռու, մոլեգնում էին տեղական և տարածաշրջանային պատերազմները. ավազակային հարձակումները և հանցագործները սովորական երևույթ էին։ Սև ժանտախտի նման սարսափելի և մահացու համաճարակների համար բուժումներ չկային, իսկ եթե տեսնեիր անծանոթի, անմիջապես կկասկածեիր, որ նրա ներկայությունը կարող է քեզ վնաս պատճառել։ Անծանոթներին չվստահելու այս մարդկային բնազդը կարող էր իմաստալից լինել նախապատմական ժողովուրդների համար և հավանաբար դարձել է հարմարվողական, ասում են էվոլյուցիոն կենսաբանները, քանի դեռ «մյուսը» շարունակում է վտանգ ներկայացնել:
Այսօր, սակայն, անծանոթ մարդկանց ինքնաբերաբար անվստահություն հայտնելու, խուսափելու և դիվացնելու այս ծրագրավորված մարդկային բնազդը դարձել է անհամապատասխան: Դա ավելի շուտ խանգարում է մեր հավաքական զարգացմանը, քան օգնում է դրան: Երբ մենք ապրում էինք փոքր խմբերով և գյուղերում, անծանոթները հաճախ կասկածներ և վախ էին առաջացնում, բայց այսօր, մեր հիմնականում տեխնածին, մարդաշատ, ուրբանիզացված աշխարհում այս բնազդը գործում է մեր դեմ՝ բաժանելով մեզ և ոչնչացնելով խաղաղության, միասնության և ներդաշնակության մեր հույսերը: Փոխարենը, մեր հին ցեղային բնազդներն ու հավատարմությունը դարձել են անբարեխիղճ քաղաքական և կրոնական առաջնորդների գործիքներ, ովքեր փորձում են միմյանց դեմ հանել միմյանց համոզմունքները, ազգությունները, ռասաներն ու էթնիկական պատկանելությունը կամ քաղաքական գաղափարախոսությունները՝ հանուն իրենց անձնական իշխանության:
Սա հաճախ տեղի է ունենում հակասական և բևեռացնող թեմայի հետ, ինչպիսին է ներգաղթը:
Բայց ինչպես աշխարհի մի շարք երկրներ հաջողությամբ և լայնորեն ապացուցել են, ներգաղթը կարող է դրականորեն ազդել ազգի ուժի, դինամիզմի և տնտեսական ճկունության վրա: Այս գիտակցումը պատճառ է դարձել, որ շատ երկրներ և տարածաշրջաններ վերանայեն իրենց ներգաղթի քաղաքականությունը և ընդունեն միգրանտներին ու փախստականներին: Նրանք սկսեցին հասկանալ, որ բազմազանությունը, հեռու լինելով խոչընդոտ լինելուց, բարելավում է մշակութային կյանքը, խրախուսում է նորարարական մտածելակերպը, հարստացնում է գենոֆոնդը և բոլորին բերում նոր գաղափարներ և գյուտեր: Ճիշտ այնպես, ինչպես կենսաբազմազանությունը բնական աշխարհն է դարձնում առողջ և արդյունավետ, մշակութային և ռասայական բազմազանությունը քաղաքակրթություններին էներգիա է հաղորդում և, ի վերջո, նպաստում է սիներգետիկ առաջընթացին և բարգավաճմանը:
Բահայի տեսանկյունից օտարները հիմնականում վտանգ չեն ներկայացնում. նրանք ներկայացնում են միասնության և խաղաղության հիմքը: Բահայի ուսմունքները բոլորին խրախուսում են օտարներին ընկերներ տեսնել.
Երբ անծանոթի եք հանդիպում, ասեք. «Այնտեղ Աստծուց ինձ նամակ է ուղարկվել»։ Ծրարի արտաքինը կարող է կեղտոտ, պատառոտված և պատռված լինել, բայց եթե մենք կարողանայինք բացել մեզ ներկայացված կյանքի ծրարը, նայել ծրարի ներսը և սովորել կարդալ գրվածը, մենք կգտնենք յուրաքանչյուր մարդու հոգու մեջ, որը խաչվում է մեր շեմի հետ, մարդածին ազգային սահմանից այն կողմ, ուղերձ Աստծո կողմից, և եթե մենք կարողանայինք հասկանալ այդ ուղերձը, դա Աստծո օրհնությունը կլիներ մեզ համար:
Այսօր մարդկությունը միայն մեկ հույս ունի, այն է՝ տեսնել բոլոր մարդկանց որպես մեկ աստվածային արևի ճառագայթներ, որը Աստված է, որպես մեկ օվկիանոսի մարգարիտներ, որը Աստված է, մեկ պարտեզի ծաղիկներ, որոնց Այգեպանը Աստված է, և ամեն ինչ տեսնել որպես մեկ արևի պոտենցիալ լույս, որը ցրվելու է, մեկ ծովի ալիքներ, որոնք ողողելու են աշխարհը: Սա է երկրի վրա խաղաղության հիմքը... Աբդուլ-Բահա
Հաջորդ անգամ, երբ հանդիպեք մեկին, ում նախկինում չեք հանդիպել, հատկապես, եթե նա այլ երկրից կամ մշակույթից է, փորձեք դուրս գալ ձեր անմիջական բնազդներից և վերաբերվել նրան որպես ընկերոջ, այլ ոչ թե օտարի: Ներկայացրե՛ք ձեզ, մեկնե՛ք բարեկամության ձեռք և ճանաչե՛ք նրան։ Փորձեք ջերմորեն ողջունել նրան, և հավանաբար կզարմանաք դրական արձագանքից: Ի վերջո, երբ մեզանից որևէ մեկը մեկնում է այլ մշակույթ կամ երկիր, մենք կցանկանայինք, որ ինչ-որ մեկը նույնն անի մեզ համար, չէ՞:
Ուրիշների հանդեպ նման սերն ու բարությունը վերացնում է այլության արգելքները, վերացնում է օտարների միջև բնորոշ կասկածները, խաղաղության և փոխըմբռնման կամուրջներ է կառուցում և մեկ այլ դրական անհատական քայլ է կատարում մարդկությանը միասնության մեջ միավորելու ուղղությամբ.
Գործեք Տիրոջ խորհուրդներին համապատասխան. այսինքն՝ առաջ եկեք այնպես և այնպիսի հատկություններով, որ այս աշխարհի մարմնին օժտեք կենդանի հոգով և հասցնեք այս մանկահասակ երեխային՝ մարդկությանը, հասունության փուլ: Ինչքան կարող ես, ամեն հանդիպմանը սիրո մոմ վառիր ու քնքշորեն ուրախացրու ու քաջալերիր յուրաքանչյուր սիրտ։ Հոգ տար անծանոթի մասին, ինչպես քո մասին հոգ կտանեիր. ցույց տուր ուրիշների հոգիներին նույն սիրառատ բարությունը, որը դու տալիս ես քո իսկական ընկերներին: – Աբդուլ-Բահա
Թող ձեր բոլոր ձգտումներն ուղղված լինեն կյանքի և անմահության աղբյուր դառնալուն, խաղաղություն, մխիթարություն և ուրախություն յուրաքանչյուր մարդկային հոգու, լինի դա ձեզ հայտնի, թե անհայտ, ձեզ հակառակ, թե ձեր կողմից: Մի նայեք նրա էության մաքրությանը կամ անմաքրությանը, նայեք Տիրոջ ողորմությանը, որի շնորհի լույսը պարուրել է ամբողջ երկիրը և բոլոր նրանց, ովքեր ապրում են դրա վրա, և նրա առատությունների լիության մեջ և՛ իմաստունները և տգետները ընկղմվում են: Անծանոթը և ընկերը նստում է Նրա բարեհաճության սեղանի շուրջ:
