Երբ որդիս խնդրեց ինձ պատմել կյանքի կանոնների մասին, հանկարծ Աբդուլ-Բահայի խոսքերը մտքովս անցան.
Առաջարկիր քո բարեկամությունը, եղիր վստահության արժանի։ Բալասան եղիր ամեն վերքի համար, եղիր դարման ամեն մի հիվանդության։ Հոգիներն իրար կապիր:
Ընկերություն և վստահություն, բուժում բոլոր հիվանդությունների համար։ Իրար կապեք հոգիները՝ այս համընդհանուր խորհուրդը միշտ օգտակար կլինի յուրաքանչյուր մարդու։ Նամակից, որը Աբդուլ-Բահան գրել է մի կնոջ, ով խնդրել է կանոն, որով նա կարող է ապրել, այս երեք կարճ նախադասությունները հավերժական խորհուրդ են տալիս յուրաքանչյուր հոգու:
Իսկական բարեկամությունը, գրել է Բահաուլլան, «քաղցր բուրմունք» է.
Ով Տիրոջ սիրելիներ. Մի արեք որևէ բան, որը պղծում է սիրո թափանցիկ հոսքը կամ ոչնչացնում է բարեկամության քաղցր բույրը: Երդվում եմ Տիրոջ արդարությամբ. Դուք ստեղծված եք միմյանց հանդեպ սեր ցույց տալու համար, ոչ թե ինքնահաճություն ու չարություն: Հպարտացեք ոչ թե ինքներդ ձեզ սիրելով, այլ ձեր մերձավորներին: – Բահաուլլա
Բահայի ուսմունքները մեծ ուշադրություն են դարձնում հուսալիության վրա: Ուրիշների վստահության արժանի լինելը՝ բոլոր տևական բարեկամությունների հիմքը, հսկայական հոգևոր դիվիդենտներ է տալիս: Ե՛վ Բահաուլլան, և՛ Աբդուլ-Բահան վստահելիությունն են անվանում մեր հոգևոր որակների «ամենամեծ պորտալը» և «ամենապայծառ մարգարիտը».
Վստահելիությունը մարդկանց խաղաղությանն ու անվտանգությանը տանող ամենամեծ դարպասներն են: Իրականում, սրանից էր կախված ցանկացած գործի կայունությունը։ Նրա լույսով լուսավորված են իշխանության, մեծության և հարստության բոլոր ոլորտները։ – Բահաուլլա
Վստահելիությունն ամենավառ գոհարն է թագի վրա, որը պսակում է մարդու երկնային հատկանիշները: – Աբդուլ-Բահա
Եթե վստահելի ես, ես փորձեցի բացատրել որդուս, դու միշտ ամուր հարաբերություններ կունենաս այլ մարդկանց հետ։ Ես նրան ասացի, որ կյանքում հաջողությունների մեծ մասը կախված է նրանից, թե որքանով ես վստահելի: Երբ մարդիկ գիտեն, որ դու հավատարիմ ես քո խոսքին, որ կկատարես այն, ինչ խոստանում ես, որ կհետևես, որ կիրառում ես այն, ինչ քարոզում ես, բնականաբար վստահում են քեզ: Վստահությունը, ասացի, ցանկացած ընկերության հիմքն է։
Հետո նա հարցրեց. «Ի՞նչ է բալասանը»:
«Ինչ-որ բան, որը բուժում և հանգստացնում է», - ասացի ես: Ես տեսա, որ նա մտածում էր Աբդուլ-Բահայի խրատի մասին. Ես սպասեցի, մինչև նա հարց ունենա.
«Սա նշանակո՞ւմ է, որ մենք պետք է օգնենք մարդկանց իրենց ավելի լավ զգալ»: - Նա հարցրեց։ -Ինչպես բժի՞շկը:
-Այո,-պատասխանեցի ես: «Դա նշանակում է, որ մենք փորձում ենք նրանց տալ այն, ինչը կբուժի նրանց ամենաշատը»: Հետո ես հիշեցի բահայի ուսմունքներից մեկ այլ գեղեցիկ մեջբերում, գնացի մեր գրապահարան, գտա այն և կարդացի նրան.
Իսկական ընկերները նման են հմուտ բժիշկների, իսկ Աստծո ուսմունքները նման են բուժիչ բալասանի՝ դեղամիջոց մարդու խղճի համար: Նրանք մաքրում են գլուխը, որպեսզի մարդը կարողանա շնչել դրանք և վայելել նրանց քաղցր բույրը։ Նրանք արթնացնում են քնածներին։ Նրանք գիտակցություն են բերում անփույթներին, բաժին տալիս վտարվածներին և հույս՝ անհույսներին: – Աբդուլ-Բահա
Ես նայեցի իմ որդու երիտասարդ դեմքին, երբ կարդում էի այս մեջբերումը. Հիշում եմ, որ այդ պահին լուռ աղոթք էի ասում՝ հուսալով, որ նա կհասկանա իր լսածի կարևորությունը և այն կդարձնի իր կյանքում առաջնորդող սկզբունք:
Եղիր փրկության ջուր ծարավների համար, առաջնորդության վկան փնտրողին, պաշտպանություն և աջակցություն անօգնականներին, ապաստան և տուն թափառականների համար, թագավորության գանձարան աղքատների համար, հույսի և երջանկության աղբյուր հիասթափվածների համար. սրտի և հոգու դեղամիջոց հիվանդների համար։ Ցուցաբերեք մեծագույն բարություն մարդկային ցեղի նկատմամբ, լաց եղեք լաց վշտացյալի հետ և ծիծաղեք հրճվողների հետ, համակրանք ցուցաբերեք անօգնականների հանդեպ, թափառականին ուղեկցորդ եղեք, ընկեր եղեք ,թե՛ մերձավորին, թե՛ թշնամուն։
Աբդուլ-Բահա, Արևմուտքի աստղ
