Երբ մենք մտածում ենք այն մասին, թե ինչպես լավագույնս ծառայել ուրիշներին, օգտակար է հիշել, որ մենք կարող ենք բարձրանալ այն մակարդակին, որը մենք սահմանել ենք մեզ համար, որ ցանկացած ծառայություն, որը մենք մատուցում ենք, պետք է կատարվի մեր ուժերի ներածին չափով:
Մեր արած ամեն ինչում գերազանցության ձգտելով ծառայության ամենաանկեղծ ձևը խոնարհության ոգով մատուցվողն է: Հաճելի է լինել օգտակար, բայց ուրիշներին օգնելու մեր ջանքերը պետք է զերծ լինեն ինքնագովեստի, ճանաչման կամ գերազանցության զգացումից: Հեղինակությունը հասկացություն է, որը հիմնված է ոչ թե իրականության, այլ սոցիալական համոզմունքների վրա:
Օրինակ, ժամանակակից հասարակությունը բարձր է գնահատում բժիշկներին, քանի որ նրանք ունեն բժշկական հետազոտությունների տարիների փորձ, լավ վարձատրվում են և զբաղվում կյանքի և մահվան կարևոր խնդիրներով: Հաճախ, երբ ձեր առողջությունը մեծ վտանգի տակ է, բժշկի հմտությունն ու գիտելիքները անհրաժեշտ են ձեր հիվանդությունը կամ վնասվածքը բուժելու համար: Այս պատճառներով մենք վստահում ենք նրանց մեր առողջությունը և փնտրում նրանց, երբ հիվանդ ենք:
Սակայն աղբահաններն այնքան էլ բարձր չեն գնահատվում։ Շատերը աղբահավաքի աշխատանքը համարում են անհրաժեշտ, բայց անցանկալի, քանի որ այն ազատում է մեր աղբից, իրերից, որոնց հետ մենք այլևս չենք ուզում առնչվել: Այնուամենայնիվ, ամեն օր աղբահանները հեռացնում և վերացնում են տոննաներով պոտենցիալ վտանգավոր նյութեր՝ դրանով իսկ ապահովելով, որ հազարավոր մարդիկ չհիվանդանան: Փաստորեն, աղբահանությունը շատ ավելի ակտիվ է հիվանդությունների կանխարգելման գործում, քան սովորական բժշկությունը: Մի կողմից, բժիշկների մեծ մասը կանխարգելում չի անում, քանի որ նրանք փորձում են բուժել մեզ միայն այն բանից հետո, երբ մենք հիվանդանում ենք: Մյուս կողմից, աղբահավաքները անում են իրենց գործը մինչ մենք հիվանդանում ենք՝ կանխելով հիվանդության հնարավոր տարածումը: Այսպիսով, ո՞ր մասնագիտությունն է ավելի արժանի հեղինակության և հարգանքի: Նրանց կարելի է հավասար համարել, քանի որ և՛ բժիշկը, և՛ աղբահանը ծառայում են աշխարհին և այդպիսով ծառայում են միմյանց.
Ձեր բոլոր ջանքերը ուղղեք հուսահատի երջանկությանը, կերակրեք քաղցածներին, հագցրեք կարիքավորներին և փառաբանեք խոնարհներին: — Աբդուլ-Բահա, Համընդհանուր խաղաղության հռչակում
Թող նրանք [բոլոր մարդիկ] մաքրեն իրենց տեսողությունը և տեսնեն ողջ մարդկությանը որպես գոյության ծառի տերևներ, ծաղիկներ և պտուղներ: Թող նրանք միշտ հոգ տանեն, որ լավություն անեն իրենց ընկերներից մեկին, ինչ-որ մեկին առաջարկելով սեր, ուշադրություն, հոգատար օգնություն: — Աբդուլ-Բահա, քաղվածքներ Աբդուլ-Բահայի գրություններից
Ցանկացած աշխատանք, որ մարդը անում է կյանքում, ոչ միայն կամավորական աշխատանք, կարող է կատարվել ծառայության ոգով: Ցանկացած մասնագիտություն, լինի դա հեղինակավոր, թե ցածր, արժանի է գովասանքի, եթե գոյություն ունի ուրիշների ծառայության համար: Մեր մտադրությունները, ջանքերը և ձեռքբերումները բոլորն էլ մյուսներին ծառայելու գործոններն են: Արդյունավետ ծառայելու համար մենք պետք է մաքուր սրտով լինենք մեր մտադրություններում, ջանասեր մեր ջանքերում և խոնարհ լինենք մեր ձեռքբերումներում:
Արդյունքներին չափազանց մեծ ուշադրություն դարձնելը կարող է հիասթափեցնել: Հաջողակ լինելը լավ է, բայց հաճախ իրավիճակի ելքը դուրս է գալիս մեր վերահսկողությունից: Արդյունքների և շահույթի վրա չափազանց մեծ ուշադրությունը կարող է լինել կորպորացիաների և կապիտալիզմի շարժիչ ուժը, բայց դա քիչ կապ ունի իրական ալտրուիստական ծառայության հետ: Եթե գնահատում ենք միայն արդյունքը, այլ ոչ թե ջանքերը, ապա «նպատակն արդարացնում է միջոցները» ասացվածքը տրամաբանական իմաստ ունի։ Այնուամենայնիվ, փորձը բազմիցս ցույց է տվել, որ մեզանից նրանք, ովքեր հետևում են այս տրամաբանությանը, ի վերջո դատվում են թե՛ մեր սրտի եսասիրությամբ և թե՛ մեր արածով: Մեր մտադրությունները կյանքում միակ բանն է, որը մենք լիովին վերահսկում ենք, հատկապես, երբ փորձում ենք օգնել միմյանց: Դրանք արդյունավետ սպասարկման տանող քայլերի հաջորդականության մի մասն են:
Ծառայության ցանկացած արդյունավետ ծրագրի առաջին քայլը պետք է լինի աղոթքով սկսելը, քանի որ միշտ հոգեպես օգտակար է աղոթել և հաշվի առնել այն իրավիճակի կարիքները, որում մենք հույս ունենք ծառայել: Սա օգնում է մեզ անշահախնդիր մնալ մեր մտադրություններում: Այնուհետև մենք պետք է ապավինենք մեր վճռականությանը և կամքին, և վերջապես մենք պետք է գործենք՝ իրականացնելու մեր ծրագիրը՝ վստահ լինելով, որ ինչպիսին էլ որ լինի արդյունքը, դա Աստծո կամքն է:
Յուրաքանչյուր խորաթափանց և հասկացող մարդ պետք է ձգտի գրվածը գործնականում կիրառել: … Սա իսկապես մի մարդ է, ով այսօր իրեն նվիրում է ողջ մարդկային ցեղի ծառայությանը: Մեծագույն Էությունը բարբառում է. «Երանելի և երջանիկ է նա, ով կանգնում է երկրի ժողովուրդների և ազգերի լավագույն շահերը առաջ տանելու համար»: — Բահաուլլա, Հատընտիր
Որպես հիմք մեր մտադրությունների և ուրիշներին ծառայելու պլանի, Բահայի սուրբ գրություններից հետևյալ հատվածը երբևէ տրված լավագույն հոգևոր խորհուրդներից է.
Եղիր առատաձեռն բարգավաճման մեջ և երախտապարտ՝ դժվարությունների ժամանակ: Արժանի եղիր մերձավորիդ վստահությանը և նայիր նրան պայծառ ու ընկերասեր հայացքով։ Աղքատին գանձ եղիր, հարուստներին՝ խրատող, կարիքավորի աղաղակի պատասխան, քո գրավի սրբության պահապան։ Եղիր արդար դատողություններում և զգույշ քո խոսքերում: Ոչ ոքի հանդեպ անարդար մի եղիր և բոլոր մարդկանց հանդեպ ցուցաբերիր հեզություն: Ճրագ եղիր խավարի մեջ քայլողների համար, ուրախություն սգացողների համար, ծով՝ ծարավների համար, ապաստարան՝ կարիքավորների համար, աջակից և բարեխոս՝ ճնշման զոհերին։ Թող ազնվությունն ու մաքրությունը տարբերեն քո բոլոր գործողությունները: Օտարի համար տուն եղիր, տառապյալի համար՝ բալասան, փախստականի համար՝ պատվար։ Եղիր կույրերի աչքերը և առաջնորդող լույսը կորածների ոտքերի մոտ: Եղիր ճշմարտության դեմքի զարդը, հավատարմության ճակատի պսակը, արդարության տաճարի սյունը, մարդկության մարմնում կյանքի շունչը, արդարության բանակի դրոշը, առաքինության հորիզոնի վերևում գտնվող լուսատու ցողը մարդկային սրտի հողի վրա, տապանը գիտելիքի օվկիանոսում, արևը առատաձեռնության երկնքում, գոհարը իմաստության ապարոշի վրա, պայծառ լույսը քո սերնդի երկնակամարում, պտուղ՝ խոնարհության ծառի վրա:
