Աստված բոլորիս կապել է իրար։ Յուրաքանչյուր ոք ցանկանում է կապվածություն զգալ, իմանալ, որ իրեն սիրում են և գնահատում ինչպես շրջապատում, այնպես էլ իր ընտանիքում: Սիրել և ձգտել խաղաղության մեր ընտանիքներում նշանակում է, որ մենք պետք է սեր և ակնածանք զգանք մեր սիրելիների հանդեպ
Ասա՛. թող ճշմարտախոսությունն ու քաղաքավարությունը լինեն ձեր զարդարանքը... Ասա՛. ո՜վ Բահայի մարդիկ, զգուշացեք հետևել նրանց ուղիներով, ում խոսքերը տարբերվում են գործերից:
Ո՜Վ, ՀՈՂԻ ՈՐԴԻ: Ճշմարիտ եմ Ես ասում քեզ: Բոլոր մարդկանցից ամենաանհոգը նա է, ով մտնում է աննպատակ վեճի մեջ և ուզում է բարձրանալ իր եղբոր վրա: Ասա. ո՜վ, եղբայրակիցներ: Գործերը, այլ ոչ թե խոսքերը թող լինեն ձեր զարդը:
Այնուամենայնիվ, մեր առաջադեմ, թվային դարաշրջանում ընդհանուր խնդիրներից մեկն այն է, որ մենք քիչ ենք հոգ տանում ուրիշների մասին: Մեր գոյատևումը կախված է վստահելի և աջակցող հարաբերություններից: Ընտանեկան կապերը կարևոր են, և նրանք, ովքեր ունեն դրանք, գիտեն, թե որքան օգտակար է զգալ, որ դու ունես ընտանիք, որը միշտ քո կողքին է: Ընդհանուր առմամբ նշանակություն չունի, թե որքանով ենք մենք տեխնոլոգիապես զարգացած։ Հուզական կապը մնում է մարդու գոյության հիմնարար մասը: Մենք միմյանց կարիքն ունենք մեր հոգեբանական և հոգևոր գոյատևման համար: Աստված իր իմաստության ու գթասրտության համաձայն, արարեց, որպեսզի ճանաչենք ու սիրենք և՛ Նրան, և՛ ուրիշներին: Մաթևոսն Աստվածաշնչում ասում է.
Սիրի՛ր քո Տեր Աստծուն քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ հոգով և քո ամբողջ մտքով:
Սա առաջին և ամենամեծ պատվիրանն է: Եվ երկրորդը.
Սիրիր մերձավորիդ ինչպես ինքդ քեզ:
Բոլոր օրենքները հիմնված են այս երկու պատվիրանների վրա: Քանի որ մենք ստեղծված ենք սիրելու ունակությամբ, մենք ուրիշներին սիրելու բնածին կարիք ունենք: Մենք ուզում ենք սիրով լցնել հատկապես մեր ընտանիքները և ցանկանում ենք, որ մեր սիրելիները բարգավաճեն: Քանի որ մեր ընտանիքները հասարակության հիմնաքարերն են, մեր ընտանիքները բերրի հող են, որտեղ կարող ենք հոգեպես աճել և օգնել մեր սիրելիներին մոտենալ Աստծուն։ Եթե ընտանիքում կա սեր ու ներդաշնակություն, այդ ընտանիքը կզարգանա, կդառնա լուսավոր և հոգևոր: Բայց եթե ընտանիքում թշնամանք և ատելություն կա, ապա կործանումն ու բաժանությունն անխուսափելի են: Մենք ուզում ենք արտահայտել մեր սերը Աստծո և մեր ընտանիքների հանդեպ` ստեղծելով անվտանգ, նվիրական տարածք, որտեղ կարող է ծաղկել սերը: Մեր ընտանիքներում սերը և ներդաշնակությունը պահպանելու համար շատ կարևոր է ցույց տալ, որ մենք հոգ ենք տանում և իսկապես գնահատում ենք ընտանիքի յուրաքանչյուր անդամին։ 1912 թ.-ին Նյու Յորքի Համբարձման եկեղեցում ելույթ ունենալիս Աբդուլ-Բահան՝ Բահաուլայի որդին և նրա իրավահաջորդը, խոսեց ընտանիքի դերի, ընտանիքի իրավունքների և պարտականությունների մասին ասելով.
Բահաուլայի ուսմունքների համաձայն, ընտանիքը, լինելով մարդկության բջիջ, պետք է կրթվի սրբության կանոններին համապատասխան: Ընտանիքում պետք է ուսուցանվեն բոլոր առաքինությունները։ Պետք է մշտապես հաշվի առնել ընտանեկան կապերի ամբողջականությունը և չպետք է ոտնահարվեն առանձին անդամների իրավունքները: Որդու, հոր, մոր իրավունքները, նրանցից ոչ մեկը չպետք է ոտնահարվի, ոչ մեկը չպետք է կամայական լինի: Ինչպես որդին որոշակի պարտավորություններ ունի հոր նկատմամբ, այնպես էլ հայրը որոշակի պարտավորություններ ունի իր որդու նկատմամբ: Մայրը, քույրը և ընտանիքի մյուս անդամները որոշակի արտոնություններ ունեն: Այս բոլոր իրավունքներն ու արտոնությունները պետք է պաշտպանվեն, բայց ընտանեկան միասնությունը պետք է պահպանվի: Անդամներից մեկի վիրավորանքը պետք է համարվի ամբողջ ընտանիքի վիրավորանքը, յուրաքանչյուրի հարմարավետությունը` բոլորինը, մեկի պատիվը՝ բոլորինը:
Եկեք համեմատենք տարբեր ազգերին ձեր ընտանիքի անդամների հետ: Ընտանիքը ազգ է մանրանկարչության մեջ: Պարզապես, ընդարձակելով ձեր ընտանեկան շրջանակը, կունենանք աշխարհի բոլոր երկրները: Եկեք ընդարձակենք ազգերի շրջանակը՝ կունենանք ամբողջ մարդկությունը: Ընտանիքը շրջապատող պայմանները շրջապատում են ազգը: Ընտանեկան իրադարձությունները իրադարձություններ են ազգի կյանքում: Արդյո՞ք ընտանիքի առաջընթացին և զարգացմանը կնպաստի, եթե դրա անդամների միջև տարաձայնություններ լինեն, եթե նրանք մրցեն միմյանց հետ, քննադատեն, վիճեն կամ թալանեն միմյանց, կամ նախանձ ու վրեժխնդիր լինեն և եսասիրաբար առավելություններ փնտրեն: Ո՛չ, դա կլինի առաջընթացի դադարեցման պատճառը: Այսպիսով, ազգերը պարզապես ընտանիքների գումար են: «Ուշադրությու՛ն դարձրեք, թե որքան հեշտ է, երբ տվյալ ընտանիքում միասնություն է տիրում, այդ ընտանիքի գործերը արվում են, այդ ընտանիքի անդամները առաջընթաց են ապրում, ինչպես են նրանք բարգավաճում աշխարհում: Նրանց հոգսերը վերահսկելի են, նրանք վայելում են հարմարավետությունն ու հանգստությունը, նրանք անվտանգ են, նրանց դիրքն ապահով է, բոլորը սկսում են նախանձել նրանց: Բայց այդ ընտանիքն օրեցօր աճում էր և ավելացնում էր իր անանց պատիվը»։ Որպես անհատներ, մենք պետք է աշխատենք մեր կրթության ու վերափոխման վրա, ստեղծենք հրաշալի վարդերի այգի մեր ընտանիքների համար: Մեր հոգևոր ճամփորդության առաջին քայլը կարող է լինել ինքներս մեզ հաշիվ տալը և մեր եսասիրությունը զսպելը: Ամեն դեպքում հոգևոր աճը ժամանակ է պահանջում։
