Յուրաքանչյուր մարդ անթիվ կարիքներ ունի գոյատևելու, և նույնիսկ ավելին՝ բարգավաճելու համար։ Բայց, կարծես, կա մի բան, որը մեզ բոլորիս անհրաժեշտ է, բայց դա մեզ խանգարում է հասնել մեր ողջ ներուժին։
Մենք բոլորս կարիք ունենք սննդի, ջրի, հագուստի և ապաստանի։ Մենք կարիք ունենք հանգստի և քնի։ Մանուկ հասակում մեզ անհրաժեշտ է մայր, և գուցե հայր, որը կկերակի, կսնուցի և կկրթի մեզ, մինչև կարողանանք ապրել ինքնուրույն։ Դրան հասնելու համար մեզ անհրաժեշտ է անվտանգ և ապահով միջավայր։ Մենք բոլորս կարիք ունենք կրթության։
Շատ մարդիկ հոգ են տանում փողի և դրա բավարարության մասին, և գրեթե բոլորը հոգ են տանում իրենց առողջության և կյանքի որակի մասին՝ ցանկացած տարիքում։ Մենք հոգ ենք տանում ընկերների, երեխաների, ընտանիքի մասին՝ անհանգստանալով նրանց առողջության և բարեկեցության համար։ Մենք հոգ ենք տանում մեր աշխատանքի մասին և պետք է բավականաչափ վաստակենք՝ մեզ ապահովելու համար։ Մենք բոլորս նաև պետք է զգանք անվտանգ և պաշտպանված, ապրենք ճնշումներից և բռնապետությունից զերծ աշխարհում։ Մեզանից յուրաքանչյուրը որոշակի ազատության կարիք ունի։
Մարդկանց մեծ մասը, դաստիարակության կամ ընտրության միջոցով, բավականաչափ հոգ է տանում Աստծո մասին, որպեսզի հավատան Նրա գոյությանը, և մենք կարող ենք հետևել նրանց ուսմունքներին, ովքեր խոսել են Նրա անունից։
Ի՞նչ է պետք մարդկային ցեղին գոյատևելու համար
Այսպիսով, մեզանից յուրաքանչյուրն ունի իր անհատական կարիքները, այն բաները, որոնք մեզ անհրաժեշտ են գոյատևելու համար։ Մենք կարող ենք համաձայնվել, որ սննդի, ջրի, ապաստանի, հագուստի հիմնական կարիքները համընդհանուր են, քանի որ մենք չենք կարող գոյատևել առանց դրանց։ Դրանց կարիքը մեր մարդկային բնույթի մասն է կազմում և մեր ֆիզիկական գոյատևման հիմքը թշնամական ֆիզիկական աշխարհում։ Բոլոր մյուս մարդկային կարիքները հիմնված են այս չորսի վրա։
Կամ գուցե ոչ։
Քչերը չեն համաձայնվի, որ մարդիկ եզակի են Երկրի վրա ստեղծված բոլոր արարածների մեջ։ Օրինակ, մենք ունենք ձեռքեր՝ հակադիր բթամատներով, ինչը թույլ է տալիս մեզ ստեղծել գործիքներ և մեքենաներ։ Մենք ունենք բանական ուղեղ, զարգացած զգայարաններ և հույզեր, ինչպիսիք են հպարտությունը, ցավը, սերը, ատելությունը և տասնյակ այլ բաներ։ Մենք ունակ ենք պատկերացնելու, մտածելու, հասկանալու և հիշելու անհավանական քանակությամբ տեղեկատվություն և զգացմունքներ։ Մենք կարող ենք շփվել ուրիշների հետ գրելու, լեզվի և խոսքի, ինչպես նաև գործողության միջոցով։ Ներքուստ մենք ունենք մեդիտացիայի և խորհրդածման, ինչպես նաև մեր մտքերը, սրտերը և համոզմունքները փոխելու ունակություն։
Ենթադրելով, որ մեր հիմնական կարիքները բավարարված են, և որ մենք օժտված ենք այդքան շատ կարողություններով, մենք կանգնած ենք ընտրության առաջ՝ հոգ տանե՞լ որևէ այլ բանի մասին, հատկապես՝ մեզանից բացի որևէ մեկի մասին։ Մենք պետք է որոշենք, թե արդյոք գերազանցենք մեր անձնական կարիքները՝ օգնելու ուրիշներին բավարարել իրենց կարիքները։ Մեր սեփական կարիքները բավարարելուց հետո մենք պետք է որոշենք, թե ինչպես կարող է մեզանից յուրաքանչյուրը անել մեր լավագույնը՝ ողջ մարդկության կարիքները բավարարելու համար։
Այս կոչը՝ դեպի ուրիշներին կողմնորոշվելու, մյուսների մասին հոգ տանելու և սիրելու այս խրախուսանքը, մարդկային միասնության այս կարոտը թափանցում են Բահայի հավատի խորը հոգևոր ուսմունքների մեջ, ինչպես ասվում է Աբդուլ-Բահայի Լոնդոնում ունեցած ելույթի այս մեջբերումում.
Ես հույս ունեմ, որ մաքուր սրտերի եռանդի միջոցով ատելության և տարբերության խավարը լիովին կոչնչացվի, և սիրո ու միասնության լույսը կփայլի. այս աշխարհը կդառնա նոր աշխարհ. նյութական իրերը կդառնան աստվածայինի հայելիներ. մարդկային սրտերը կհանդիպեն և կընդունեն. ամբողջ աշխարհը կդառնա մարդու հայրենիք, և տարբեր ռասաները կդիտարկվեն որպես մեկ ռասա։
Մենք երբեք չենք լուծի մեր կոլեկտիվ սոցիալական խնդիրները, քանի դեռ մենք՝ որպես մարդիկ, մտահոգված ենք միայն մեկ խմբի և ոչ թե մեկ այլ խմբի, կամ մեկ երկրի և ոչ թե մեկ այլ երկրի հարցերով։ Մենք երբեք չենք հասնի ինքնաիրացման և չենք իրականացնի մեր ողջ մարդկային ներուժը, քանի դեռ մտահոգված ենք միայն մեր անձնական, ֆիզիկական կամ տեղական կարիքներով։ Մեր ամենամեծ կարիքը՝ որպես մարդկային ցեղ՝ միասնությունը, կարող է բավարարվել միայն այն ժամանակ, երբ մեզանից յուրաքանչյուրը գերազանցի իր անհատական ցանկությունները, կարիքները և ձգտումները։
Անզուսպ ազգայնականության վերացում
Մենք խոչընդոտում ենք մարդկության լիարժեք զարգացմանը և ներուժին, երբ կիրառում ենք անզուսպ ազգայնականություն։
Երբ մեզ տված պիտակը հիմնված է մեր ծագման վայրի վրա, երբ մենք մեզ նույնականացնում ենք որպես ամերիկացիներ, եթովպացիներ, իսրայելցիներ կամ բոլիվիացիներ, ինքնանույնացման այս ձևը կարող է հանգեցնել երկրին հավատարմության հայտարարությունների՝ «ճիշտ կամ սխալ»։
Երբ մենք այսպես ենք մտածում և կասկածի տակ չենք դնում կամ մարտահրավեր չենք նետում մեր երկրի կողմից ուրիշների նկատմամբ ձեռնարկվող անարդար գործողություններին, երիտասարդ տղամարդիկ և կանայք զորակոչվում են բանակ՝ տարածքը պահպանելու կամ ընդլայնելու համար։ Կոռուպցիան անպատիժ է մնում։ Բաց, ազատ և արդար ընտրությունները խաբեություն են։ Մենք աչք ենք փակում, երբ մեր առաջնորդները վարվում են այնպես, որ շեղվում են ընդունելի բարոյականությունից և պարկեշտությունից։
Բահայի հավատը ներկայացնում է ամբողջ աշխարհը, ոչ թե միայն մեկ ազգ. ամբողջ մարդկությանը, ոչ թե միայն մեկ ռասայի, դասի կամ երկրի: Բահայի ուսմունքները կոչ են անում մեզ բոլորիս գերազանցել մեր ազգային ինքնությունները և զարգացնել համաշխարհային քաղաքացիության գիտակցությունը: Աշխարհի բահայիների ժողովրդավարական ճանապարհով ընտրված կառավարող մարմինը՝ Արդարության Համաշխարհային Տունը, 1985 թվականին գրել է․
Անզուսպ ազգայնականությունը, ի տարբերություն առողջ և օրինական հայրենասիրության, պետք է զիջի իր տեղը ավելի լայն հավատարմության, ամբողջ մարդկության հանդեպ սիրո: Բահայուլլան ասել է. «Երկրագունդը մեկ երկիր է, և մարդկությունը՝ նրա քաղաքացիներն են»: Աշխարհի քաղաքացիության հայեցակարգը գիտական առաջընթացի և ազգերի անհերքելի փոխկախվածության միջոցով աշխարհը մեկ համայնքի մեջ միավորելու ուղղակի արդյունք է: Աշխարհի բոլոր ժողովուրդների հանդեպ սերը չի բացառում սեփական երկրի հանդեպ սերը: Համաշխարհային համայնքում մի մասի առավելությանը լավագույնս հասնում են ամբողջի առավելությունը խթանելով։
Բահայիները հավատում են, որ ժամանակն է ձգտել մարդկության միասնությանը, ամբողջականությանը և համերաշխությանը որպես մարդկային ջանքերի բարձրագույն նպատակ, և սա նշանակում է, որ մենք բոլորս պետք է Երկրագունդը դիտարկենք որպես մեկ երկիր։
