Ամեն տարի գարնանային գիշերահավասարի օրը թվում է, թե աշխարհը վերածնվում է։ Կախված նրանից, թե երկրագնդի վրա որտեղ եք ապրում, ծառերն ու թփերը, որոնք ժամանակին սառն ու անպտուղ էին թվում, սկսում են բողբոջներ, տերևներ, ծաղիկներ կամ պտուղներ տալ: Խոտը դառնում է ավելի կանաչ, քնած կենդանիները դուրս են գալիս որսի, իսկ գետնի տակ թաղված միջատները բարձրանում են երկրի մակերես:
«Գարնանը ամպերը թանկարժեք անձրև են բերում, մուշկի հոտով քամիներ և կենարար զեփյուռներ: Օդը բարեխառն է, անձրև է գալիս, արևը փայլում է, պտղաբեր քամին քշում է ամպերը, աշխարհը վերականգնվում է, և կյանքի շունչը հայտնվում է բույսերի, կենդանիների և մարդկանց մեջ», - ասում է Աբդուլ-Բահան` Բահայի հավատի կենտրոնական դեմքերից մեկը: Երկրային էակները մի վիճակից մյուսին են անցնում։
Եթե գարնան այս վերածնունդն ու թարմացումը տեղի է ունենում աշխարհի յուրաքանչյուր բույսի ու կենդանու հետ, ապա ի՞նչ հոգևոր վերափոխում է տեղի ունենում մարդկանց մոտ։
Ինչպես շատ այլ կենդանի էակներ, ես ձմեռը անցկացրել եմ փակված մնալով տանը, քանի որ չեմ սիրում ցրտին անհարկի դուրս գալ տնից: Այսպիսով, երբ երկինքը պարզեց, և ջերմաստիճանը վերջապես հասավ 20 աստիճանի, ես չկարողացա դուրս չգալ և մի քանի խորը շունչ քաշել: Ես խորը շունչ քաշեցի և զգացի օդի քաղցրությունը: Երբ քայլում էի ջերմ արևի տակ, մարմինս հանգստանում էր, իսկ միտքս` թեթևանում: Ես գիտեի, որ իմ հոգին վերածնվում է, ինչպես մնացած աշխարհը:
Աբդուլ-Բահան ասել է, որ ձմռանը Երկիրը մեռած է և անշունչ: Բայց երբ գարունը գալիս է, այն նոր շունչ, անսահման գեղեցկություն, շնորհ և թարմություն է տալիս: Այսպիսով, գարունը նոր կյանքի պատճառ է և նոր ոգի է սերմանում։
Ես զգացի, որ վերածնվում եմ այս նոր ոգով: Ամեն տարի մարտին ես առաջնահերթություններ եմ սահմանւմ, որպեսզի վերագտնեմ իմ հոգևոր ներդաշնակությունը: Խորհրդածում եմ, պարզում, թե ինչ նպատակների կուզենայի հասնել գալիք տարում և աշխատում եմ ձերբազատվել անցանկալի հին սովորություններից։ Շնորհակալություն եմ հայտնում Աստծուն իմ օրհնությունների համար, ներում եմ խնդրում իմ հանցանքների համար և ձգտում եմ հղկել ու մաքրել իմ սիրտն ու հոգին: Այսպիսով, երբ դուրս եմ գալիս ձմեռային քնից, ես թարմացած և փոխակերպված եմ զգում ինչպես ֆիզիկապես, այնպես էլ հոգևորապես:
Հիսուս Քրիստոսն ասել է.
Դու պետք է նորից ծնվես, որպեսզի աստվածային Կյանքը վերածնվի քո մեջ, - նշել է Աբդուլ-Բահան` 1911 թ. Բրիստոլում Իր ելույթի ժամանակ:
Բարի եղեք բոլորի հանդեպ և ծառայեք միմյանց. Ձգտեք լինել արդար և հավատարիմ ձեր բոլոր գործերում. միշտ աղոթեք և ապրեք այնպես, որ տխրությունը ձեզ չդիպչի: Նայեք ձեր և այլ ռասաների մարդկանց որպես նույն օրգանիզմի անդամներ, մեկ Հոր որդիներ. Թող ձեր վարքով հայտնի լինի, որ դուք իսկապես Աստծո ժողովուրդն եք: Այդ ժամանակ պատերազմներն ու վեճերը կդադարեն, և Մեծագույն Խաղաղությունը կտարածվի աշխարհով մեկ:
Բահայիները կարծում են, որ համաշխարհային խաղաղությունը պարզապես միամիտ հույս կամ ցանկություն չէ, այն իրականում անխուսափելի է: Մենք հասկանում ենք, որ աշխարհը շատ բուռն ու դժվար ժամանակներ է ապրում, բայց ինչպես Շողի էֆֆենդին է ասել.
Մենք կանգնած ենք մի դարաշրջանի շեմին, որի ցնցումները նույն կերպ հռչակում են հին կարգերի մահվան և նորի ծննդյան ցավերը:
-Ամբողջ երկիրը,— գրել է Բահաուլլան՝ Բահայի հավատի մարգարեն և հիմնադիրը,— այժմ հղիության մեջ է։ Մոտենում է այն օրը, երբ նա կտա իր ազնվագույն պտուղները, երբ կվերածվի ամենաբարձր ծառերի, ամենահմայիչ ծաղիկների, ամենաերկնային օրհնությունների:
Բահայիները կարծում են, որ ինչպես Երկիրն է անցնում տարբեր եղանակների և շրջանների միջով, մարդկությունն անցնում է զարգացման տարբեր փուլեր: Եվ ամեն փուլում Աստված ուղարկում է Մարգարեներ (այսինքն՝ Զրադաշտին, Բուդդաին, Կրիշնային, Մովսեսին, Հիսուս Քրիստոսին, Մուհամմադին, Բաբին և Բահաուլլային)՝ հասարակությանն ավելի շատ բացահայտելու Իր հայտնության մասին:
Մարդկությունն այժմ իր բուռն պատանեկության մեջ է։ Բայց բահայիները հավատում են, որ «երբ երիտասարդության եռանդը և նրա կիրքը հասնեն իրենց գագաթնակետին», մենք կմեծանանք և կմտնենք հասունության փուլ: Մենք հավատում ենք, որ Բահաուլլայի հեղափոխական ուսմունքները, ինչպիսիք են տղամարդկանց և կանանց հավասարությունը, գիտության և կրոնի ներդաշնակությունը, հարստության և աղքատության ծայրահեղությունների վերացումը, նախապաշարմունքների բոլոր ձևերի ոչնչացումը և միասնությունը, մարդկությանը կօգնի հասունանալ:
Ինչպես Աբդուլ-Բահան գրել է.
Ժամանակի այս շրջանը համարվում է Ավետյաց դարը, մարդկային ցեղի «Հարության օրը» և մեծ «Դատաստանի օրը»: Շուտով ամբողջ աշխարհը, ինչպես գարունը, կփոխի հագուստը։ Աշնանային տերևների դեղնելն ու թափվելն անցել է: Ձմեռային ժամանակի խավարն ավարտվել Է: Եկել է նոր տարին և մոտենում է հոգևոր գարունը։
Սև հողը դառնում է կանաչ այգի, անապատներն ու լեռները առատ են կարմիր ծաղիկներով; Անապատի ծայրամասերից բարձր խոտերը առաջ են կանգնում նոճիների և հասմիկի ծառերի առջև: Մինչ թռչունները երգում են վարդի ճյուղերի մեջ, ինչպես հրեշտակները ամենաբարձր երկնքում՝ ավետելով այս հոգևոր գարնան մոտեցման ուրախ ավետիսը, նրանց ձայների քաղցր երաժշտությունը ստիպում է շարժվել ու հասկանալ իրերի իրական էությունը:
Այս «հոգևոր գարունը» այնքան նշանակալից և խոսուն է, քանի որ, ինչպես ասել է Աբդուլ-Բահան, այն «հոգևոր զարթոնքի դար է», երբ «աշխարհը մտել է առաջընթացի ուղի, դեպի զարգացման ասպարեզ, որտեղ ուժը և ոգին գերազանցում են մարմնին. Շուտով ոգին կտիրի մարդկության աշխարհին»։
