Ամուսինս՝ Ջոնը, և ես մի քանի կարևոր որոշումներ ենք կայացնում, ամեն դեպքում, մեզ համար կարևոր: Ես շարունակում եմ մտածել երկարաժամկետ հետևանքների մասին՝ կանխատեսելով իրադարձություններ ապագայում մի քանի տարի:
Բայց նույնիսկ հիմա, երբ ես դա անում եմ, ես գիտեմ, որ անիրատեսական է, երբ մեր առջևում կան այդքան անկանխատեսելի փոփոխականներ: Ինչպես Ջոն Լենոնն է գրել իր «Beautiful Boy» երգում. «Կյանքն այն է, ինչ տեղի է ունենում, երբ դու զբաղված ես այլ ծրագրեր կազմելով»:
Այո, կլինեն անակնկալներ։ Դրանցից ոմանք կբերեն ավելի լավ արդյունքների, քան երբևէ երազել են, իսկ ոմանք կբերեն հետընթացներ և ուշացումներ: Միգուցե պլանն ինքնին հրաժարվի։ Ասում են, որ Կոնֆուցիուսը արտահայտել է այս տեսակետը. «Հաջողությունը կախված է նախնական նախապատրաստությունից, և առանց այդպիսի նախապատրաստության, անկասկած, ձախողում կլինի»:
Եթե նման խորհուրդը կիրառելի է հիմնականում անձնական մակարդակի վրա, մենք կարող ենք հաշվի առնել Դուայթ Դ. Էյզենհաուերի հետևյալ խոսքերը, ով խոսեց պատերազմի և ազգային կառավարության տեսանկյունից. «Պլանները ոչինչ են. պլանավորումն ամեն ինչ է»:
Այսպիսով, հիմնականն այն է, որ առանց պլանավորման չի կարող լինել ոչ մի ծրագիր, և նույնիսկ սահմանափակ պլանն ավելի լավ է, քան ընդհանրապես պլան չունենալը: Պլանավորման գործընթացն ինքնին մեզանից պահանջում է ճկուն մնալ՝ հարմարվելով անխուսափելի փոփոխություններին:
Անկախ ծրագրված նախագծի լրջությունից՝ գործընթացը տեղի է ունենում փուլերով։ Ամեն ինչ սկսվում է իրավիճակի իրատեսական գնահատումից։ Անիմաստ է ունենալ այնպիսի ծրագիր, որը թղթի վրա լավ տեսք ունի, բայց հաջողության հնարավորություն չունի, քանի որ այն հիմնված չէ իրականության վրա: Նմանապես, մենք պետք է իմանանք առկա ռեսուրսները: Լավագույն պլանը, որը դուք կարող եք պատկերացնել, չի աշխատի առանց դրա համար վճարելու բավարար գումարի: Եթե այս փուլում մենք գտնում ենք, որ չունենք բավարար միջոցներ, դա կարող է ազդանշան լինել պլանը վերանայելու կամ ավելի շատ գումար ստանալու ուղիներ փնտրելու համար: Ամեն դեպքում, որքան շուտ դա հայտնի դառնա, այնքան լավ։
Հաճախ այն, ինչ մենք նախատեսում ենք, ներառում է այլ մարդկանց: Անկախ նրանից, թե փորձագետները, ովքեր տեղեկատվություն ունեն, թե ընտանիքի անդամները, ովքեր ներգրավված կլինեն, կարևոր է քննարկումներ ունենալ ուրիշների հետ: Հակառակ դեպքում, միայն մեկ մարդ ենթադրություններ կանի, կկշռի տարբերակները, ցուցակներ կկազմի և, հնարավոր է, անտեսի կամ սխալ մեկնաբանի տեղեկատվությունը:
Անգամ այս ռազմավարական քայլերի դեպքում հաջողության հասնելու համար էական են նվիրվածությունն ու համբերությունը: Սա հատկապես ճիշտ է երկարաժամկետ նախագծերի համար, քանի որ կարճաժամկետ ոգևորությունը բավարար վառելիք չի ապահովի արդյունքների հասնելու համար:
Մեր առօրյա կյանքում մենք չենք կարող միշտ անել այն, ինչ անում են ատաղձագործներն ու դերձակները, երբ խորհուրդ են տալիս «երկու անգամ չափել, մեկ անգամ կտրել»։ Երբեմն մենք պարզապես պետք է գործենք ինքնաբուխ և տվյալ պահին: Բայց եթե մենք պլանավորել ենք, գոնե գիտենք, թե որտեղ ենք գտնվում, նույնիսկ եթե վերջնական պլանն ուներ այլ ժամանակային շրջանակ, տեսլական կամ արդյունք:
Բահայի հավատի պահապան Շողի էֆֆենդին, ով հմուտ ծրագրավորող էր, հաճախ խորհուրդ էր տալիս և քաջալերում իր ժամանակի բահայիներին որպես համաշխարհային հանրություն զարգանալու իրենց ջանքերում: Նրա նամակներից և գրքերից շատերում օգտագործվում են այնպիսի բառեր և արտահայտություններ, ինչպիսիք են՝ «զգույշ պլանավորում», «ակտիվ գործողություն», «շատ համբերություն, պլանավորում և հաստատակամություն», «վճռական ջանք» և «մանրակրկտորեն իրականացված»։ Ամենից առաջ, և զարմանալիորեն, նա ընդգծել է հաջող ծրագրի պահանջները «Նոր օրվա լուսաբաց»-ում. «Ոչինչ, բացի միասնությունից, անձնազոհությունից և խելամիտ ու համակարգված պլանավորումից...»:
Քանի որ Ջոնն ու ես շարունակում ենք խոսել մեր սեփական երկարաժամկետ ծրագրի մասին, մենք, անկասկած, կբացահայտենք, որ այս գործընթացն ունի իր ելքը՝ առանձին պլանից: Պլանավորման միջոցով մենք դառնում ենք ավելի ուժեղ և զարգացնում բնավորության այնպիսի գծեր, ինչպիսիք են համբերությունը, համառությունը, աշխարհիկից կառչած չլինելը և հետաքրքրասիրությունը: Սա կօգնի մեզ հաղթահարել դժվար ժամանակները, նույնիսկ եթե դա սկզբնական ծրագրի մասը չէր։
