1964 թվականի սեպտեմբերին Արդարության Համաշխարհային Տունը՝ ժողովրդավարական ճանապարհով ընտրված համաշխարհային հաստատությունը, որը ղեկավարում և առաջնորդում է բահայիների գործունեությունը ողջ աշխարհում, սահմանեց նվազագույն չափանիշներ առանձին բահայիների համար.
«Ոչ բոլոր հավատացյալները կարող են հրապարակային ելույթներ ունենալ, ոչ բոլորն են կանչված ծառայելու վարչական պաշտոններում», - նշում է Արդարության տունը ողջ աշխարհի բահայիներին ուղղված իր ուղերձում, «բայց բոլորը կարող են աղոթել, պայքարել իրենց հոգևոր մարտերում և նպաստել Բահայի հիմնադրամի զարգացմանը»:
Աղոթքը վաղուց եղել է ցանկացած կրոնի հիմքը: Պատմականորեն սա բոլոր հավատացյալների կողմից օգտագործվող հիմնական մեթոդներից մեկն է՝ ավելի լավ և ավելի խոնարհ մարդիկ դառնալու համար աստվածային օգնություն փնտրելու նպատակով:
Նմանապես, դրամական ներդրումներն անհրաժեշտ են ցանկացած շարժման աճի և հաջողության համար՝ կրոնական կամ աշխարհիկ: Բահայիներից չեն պահանջվում գումար նվիրաբերել իրենց կրոնին աջակցելու համար, բայց քանի որ միայն բահայիները կարող են նպաստել Բահայի հավատին, նրանք խրախուսվում են (բայց երբեք չեն խնդրում կամ ստիպում) կամավոր նվիրատվություններ կատարել այնքան, որքան կարող են:
Այնուամենայնիվ, այն խրատը, որ բահայիները պետք է «կռվեն իրենց հոգևոր մարտերում», նորություն են կրոնում, և ամենադժվարն է բահայի անդամակցության պահանջներից:
Այս «պայքարը» կազմում է միտումնավոր և մշտական ջանք, որը բոլոր բահայիները պետք է գործադրեն իրենց առօրյա կյանքում: Նպատակն է բարելավել մարդու ներքին բնավորությունը և կիրառել այն հոգևոր որակները, որոնք անհրաժեշտ են մարդկությանը միավորելու և աշխարհում հասունության և զարգացման համար: Ինչպես Բահաուլլան՝ մարգարեն և Բահայի հավատի հիմնադիրը, գրել է.
Նա, Ով Անվերապահն է, եկավ լույսի ամպերի մեջ՝ վերակենդանացնելու այն ամենը, ինչ ստեղծված է Իր Անվան՝ Ողորմածի քամուց, և միավորելու աշխարհը և հավաքելու բոլոր մարդկանց այս Սեղանի շուրջ՝ ուղարկված երկնքից:
Ընդհանրապես, սակայն, մեր ժամանակակից աշխարհում մարդկանց մեծամասնությունը ամեն օր չի ներգրավվում անձնական ջանքերի մեջ, որոնք անհրաժեշտ են այս դժվարին գործին հասնելու համար՝ հետևողականորեն սեփական հոգևոր մարտերը մղելու համար: Պայքարը ստիպում է մեզ դուրս գալ մեր հարմարավետության գոտուց՝ ստիպելով մեզ անել և դառնալ ավելի լավը: Այս տեսակի ջանքերը ստիպում են մեզ անել այնպիսի բաներ, որոնցում մենք կարող ենք նորեկ լինել, չնայած որ մենք չունենք հաջողության հասնելու հմտություններ և փորձ:
Բայց հավելյալ ջանքերի արժեքը կարելի է գտնել հենց հետապնդման մեջ, որը զարգացնում է նոր հմտություններ և կատարելագործում մեզ: Սրան բնորոշ արժեքը, ասվում է բահայի ուսմունքներում, լավագույնս կարելի է բացահայտել ամենօրյա մեդիտացիայի և մտորումների պրակտիկայի միջոցով՝ հաշիվ տալով քեզ քո ամենօրյա գործողութունների մեջ։
Պատկերացրեք ձեր աչքի առաջ Աստծո անսխալական Կշեռքները և որպես Նրա ներկայությամբ կանգնած մարդ, ձեր գործողությունները կշռեք այս կշեռքի վրա ամեն օր, ձեր կյանքի յուրաքանչյուր պահը: Ձեզ պատասխանատվության ենթարկեք նախքան պատասխանատվության կանչվելը...
Աշխարհի բոլոր հիմնական կրոններից Բահայի հավատն ամենախստապահանջն է իր հետևորդների համար ամենօրյա անձնական ջանքերի և նվիրվածության առումով: Բահայիները փորձում են կիրառել, ավելացնել և կատարելագործել իրենց ջանքերը՝ մարմնավորելու կարեկցանքի, ազնվության, խոնարհության, ծառայության և պատվի բնավորության հատկանիշները:
Կատարման վրա հիմնված այս անձնական արժեքները վճռորոշ են ոչ միայն անհատի հոգևոր զարգացման համար, այլ նաև որպես նախապայման մարդկության միասնության հաստատման համար՝ Բահայի հավատի առաջնային և նրա գոյության նպատակը:
Մենք հակված ենք մտածել կրոնական շարժումների նվաճումների մասին՝ հսկայական և տպավորիչ տաճարներ կառուցելու կամ միլիոնավոր հավատացյալների հատուկ ուխտագնացություններին սրբավայրեր այցելելու համար հավաքելու տեսանկյունից, և այս բաներն իրենց տեղն ունեն հավաքական հոգևոր փորձառությանը արժեք ավելացնելու հարցում: Բայց ոչինչ ավելի լավ չի սահմանում և տարբերակում որևէ Հավատ, քան նրա անդամների ամենօրյա գործունեությունը, երբ նրանք աշխատում են անձնավորելու և օրինակ բերելու նրա սուրբ ուսմունքները:
Շողի էֆֆենդին, 1921-ից 1957 թվականներին Բահայի հավատի առաջնորդն ու Պահապանը, 1923 թվականի ուղերձում կենտրոնացել է այս իրողության վրա, երբ գրել է, որ Բահայի հավատի հաղթանակը հնարավոր չէ հասնել ոչ կտրուկ, ոչ էլ պայթյունային աճով որ էլ նրա առաջադեմ սոցիալական սկզբունքների գրավչությամբ, նույնիսկ նրա անդամների նվիրվածության կամ խանդավառության միջոցով։ Պահապանը համաշխարհային բահայի համայնքին ուղղված նամակում գրել է․ Միայն մեկ բան կարող է անխափանաորեն ապահովել այս Սուրբ Գործի հաղթանակը։ Հենց այն, թե ինչ աստիճանն ու անձնական բնավորությունը տարբեր ոլորտներում արտացոլում Բահաուլլայի հռչակած հավերժական սկզբունքների շքեղությունը:
