Բահայի ուսմունքներն ասում են, որ եթե մենք իսկապես ուզում ենք մարդկության համար աղքատությունից զերծ ապագա ունենալ, այդ հնարավորությունն անխզելիորեն կապված է արդարության հաստատման հետ:
Բայց ինչպե՞ս է այս գաղափարն իր արտացոլումը գտնում անհատի կյանքում: Կան մի քանի հստակ ցուցումներ, որոնք նկարագրում են այն ձգտումները, խեղաթյուրված արժեքներն ու կյանքի ոճը, որը տանում է և երբեմն արգելափակում է մեր ընտանիքում ու շրջապատում արդարության ստեղծումը: Մեր սոցիալական կյանք արդարություն բերելու համար մենք անխուսափելիորեն փոխարինում ենք այդ ընդունված արժեքներից մի քանիսը մյուսներով: Այստեղ հիշատակվում են մի քանի արժեքներ, որոնք արգելափակում են այն:
Մարդու փառքն ու պատիվը չի կայանում կարողության ու հարստության մեջ, հատկապես այնպիսիններում, որոնք վաստակվել են անօրեն կերպով` շորթման, յուրացման ու կաշառքի միջոցով, շահագործվող բնակչության հաշվին: Մարդկային աշխարհում բարձրագույն պատիվը, վեհանձնությունն ու մեծությունը և այս ու ապագա կյանքում ճշմարիտ երջանկությունը կայանում են արդարության ու ազնվության, սրբության ու նյութականին կապված չլինելու մեջ: Եթե մարդն ուզում է տարբերվի, նա պետք է լինի բավականաչափ խնայող, ձգտի բարելավել երկրում աղքատների վիճակը, ընտրի արդարության ու անկանխակալության ուղին և կանգնի կենսուրախ ծառայության ուղու վրա:
…սոցիալական խնդիրների ու տնտեսական հարցերի լուծումը պետք է հիմնված լինի բացառապես արդարության սկզբունքների վրա։
Բահայի հավատի հիմնադիր Բահաուլլան գրել է այն կարևոր դերակատարման մասին, որը պետք է խաղան երկրի ղեկավարները արդարության հաստատման ու աղքատության վերացման գործում: 1800-ականների կեսերին, երբ Նրան աքսորել էին Ադրիանապոլիս, Նա աշխարհի ղեկավարներին ուղարկեց նամակ, որտեղ ասվում էր, որ Աստված նրանց է պատասխանատու համարում իրենց հասարակությունների անմխիթար վիճակի համար: Աշխարհի առաջնորդներին ուղղված աքսորյալի ու բանտարկյալի այս աննախադեպ նամակներում դատապարտվում է նրանց գործած ագահությունները, պատերազմը, ճնշումները և աղքատ ժողովրդին իրենց շահերին ենթարկելը:
Աստված ձեր ձեռքում է դրել մարդկանց կառավարման ղեկը, որպեսզի կարողանաք ազնվորեն ղեկավարել նրանց՝ պաշտպանել ճնշվածի իրավունքները և պատժել օրինազանցներին: Եթե դուք անտեսում եք այն պարտքը, որը Աստված սահմանել է ձեզ համար իր Գրքում, ձեր անունները կթվարկվեն անարդարների անունների մեջ: Իսկապես, ձեր սխալը ծանր կլինի։
Այս առաջին նախազգուշացումը լուրջ մարտահրավեր նետեց թագավորներին ու կառավարիչներին։
Եթե չես կարող կանգնեցնել բռնակալի ձեռքը, եթե չես կարող պաշտպանել ճնշվածի իրավունքները, ապա ի՞նչ իրավունք ունես պարծենալ ժողովրդի առջև: Ինչո՞վ կարող ես իրավմամբ հպարտանալ: Դուք հպա՞րտ եք ձեր ուտելիքով ու խմիչքով, ձեր գանձարաններում հավաքած հարստությամբ, զարդերի բազմազանությամբ ու արժեքով, որով պճնվում եք: Եթե իսկական փառքը բաղկացած լիներ այդպիսի անցողիկ իրերից, ապա երկրագունդը, որի վրա դուք քայլում եք, պետք է պարծենար ձեզնով, որովհետև այն աջակցում է ձեզ և Ամենազորի հրամանով շնորհում այդ իրերով:
Ո՜վ երկրի թագավորներ, մենք տեսնում ենք, թե ինչպես եք ամեն տարի ավելացնում ձեր ծախսերը և դրանց բեռը տեղափոխում ձեր հպատակների վրա: Սա լիովին անարդար է: Զգուշացե՛ք այս Վիրավորվածի հառաչանքներից ու արցունքներից և ավելորդ բեռ մի դրեք ձեր ժողովուրդների վրա: Մ՛ի թալանեք նրանց ձեր՝ պալատները կառուցելու համար, ավելին, նրանց համար ընտրեք այն, ինչ ընտրում եք ձեզ համար։
Ո՜վ երկրի ղեկավարներ: Հաշտություն հաստատեք միմյանց հետ, որպեսզի զենքի կարիք չունենաք, բացառությամբ այն դեպքերի, երբ դրանք պաշտպանում են ձեր տարածքները և ունեցվածքը: Զգուշացե՛ք Ամենագետի, Հավատարիմի խորհուրդն անտեսելուց:
Միացե՛ք, ով երկրի թագավորներ, որովհետև դրանով ձեր միջև եղած տարաձայնությունների փոթորիկը կթուլանա, և ձեր ժողովուրդը խաղաղություն կգտնի, եթե դուք նրանցից եք, ովքեր հասկանում են:
Երբ այս միջազգային հաշտեցումը տեղի ունենա, և դա անխուսափելի, բացարձակ համաշխարհային անհրաժեշտություն է, մարդկության շարունակական հասունացման վերջին փուլը, այն կարող է կտրուկ նվազեցնել աշխարհում ռազմական ծախսերի ներկայիս մակարդակը: Ռազմական խնդիրների վրա ծախսվող հսկայական գումարներն ամբողջությամբ կարող են վերացնել աշխարհում սովն ու աղքատությունը և կրթել երկրի յուրաքանչյուր երեխայի: Պատկերացրեք աշխարհն առանց պայքարի, աշխարհ, որտեղ բոլոր երեխաները հաճախում են դպրոց, մի աշխարհ առանց սարսափեցնող աղքատության ու անտունների:
Գիտելիքը բավարար չէ, հուսով ենք, որ Աստծո սիրով դա գործնականում կիրականացնենք: Սա պահանջում է հոգևոր համընդհանուր ուժ։ Իմանալ, որ կարելի է հասնել կատարելության, լավ է, իսկ այդ ճանապարհով առաջ գնալն ավելի լավ է: Մենք գիտենք, որ աղքատներին օգնելը և ողորմած լինելն Աստծուն հաճելի է, բայց միայն գիտելիքը չի կարող կերակրել սովածին, և աղքատները չեն կարող խիստ ձմռանը տաքանալ գիտելիքներով կամ խոսքով, մենք պետք է Սիրառատ բարության գործնական օգնություն ցուցաբերենք։
