Մաքրեք ձեր ականջները նրանց դատարկ խոսակցություններից, ովքեր ժխտման խորհրդանիշներ են և բռնության ու զայրույթի կրողներ: – Բահաուլլա
Գոյության աշխարհում մշտական խաղաղություն կարող է հաստատվել միայն հոգու զորությամբ: – Աբդուլ-Բահա, Աստվածային փիլիսոփայություն
Հիշո՞ւմ եք վերջին անգամ, երբ խորապես զայրացած էիք:
Մի պահ մտածեք: Փորձեք հիշել ձեր զայրույթը և հասկանալ, թե ինչն է այն առաջացրել: Արդյո՞ք դա այն ժամանակ էր, երբ ինչ-որ մեկը կտրեց ձեզ ճանապարհը մայրուղու վրա: Երբ ինչ-որ մեկը դիտավորյալ անհարգալից վերաբերմունք ցուցաբերեց ձեր նկատմամբ: Կամ երբ ինչ-որ մեկը վիրավորեց ձեզ, անկախ նրանից, թե գիտակցել է դա, թե ոչ: Հիմա մտածեք. որտեղի՞ց է դա եկել:
Անձամբ ես հակված եմ բարկության և զայրույթի բավականին ուժեղ զգացողությունների: Ես աշխատում եմ դրա վրա աղոթքի և մեդիտացիայի միջոցով, բայց ես դեռ ժամանակ առ ժամանակ զգում եմ դրանք: Չգիտեմ ինչու: Հնարավոր է՝ դա կապված է իմ դաստիարակության հետ. ես ունեցել եմ բռնարար հայր, նախկին ծովային հետևակային, ով կարծում էր, որ ավելի մեղմ ծեծը անխուսափելիորեն կփչացնի երեխային: Կամ գուցե պատերազմը, որի միջով ես անցել եմ և այնտեղ տեսածս ինչ-որ բան նպաստել է դրան: Այնուամենայնիվ, ես միշտ շատ զգայուն եմ եղել անարդարության նկատմամբ և փորձել եմ իմ զայրույթի մի մասը ուղղել տեսածս անարդարությունները շտկելուն, և, կարծես, դա օգնում է։
Ամեն դեպքում, մենք բոլորս կրում ենք կուտակված ցավ: Ոմանց մոտ այն դրսևորվում է որպես ինքնաոչնչացում, թմրամոլություն կամ հանցավոր վարքագիծ: Մյուս օրը կարդացի մի մարդու մասին, որի ներքին ուժեղ զայրույթը նրան վախեցնում էր ուրիշներին վնասելուց. ուստի նա հանեց ատրճանակ, զանգահարեց ոստիկանություն և սպառնաց նրանց: Նրան կրակեցին: Թերթը դա անվանեց ոստիկանի ինքնասպանություն, բայց ես զգացի նրա անտանելի ցավն ու տառապանքը։
Այս աշխարհը կարող է մեզ բերել նույն տառապանքի, ցավի և զայրույթի շատ ավելին: Բահայի ուսմունքները նշում են.
...Մեր յուրաքանչյուր քայլին ուղեկցող փորձությունները, մեր բոլոր վշտերը, ցավը, ամոթը ծնվում են նյութական աշխարհում, մինչդեռ հոգևոր Թագավորությունը երբեք վիշտ չի առաջացնում: Այս Թագավորությունում իր մտքերով բնակվող մարդը գիտի հավերժական ուրախություն։ Բոլոր ֆիզիկական տառապանքները չեն անցնում նրա կողքով, այլ միայն դիպչում են նրա կյանքի մակերեսին, մինչդեռ դրա խորքերը հանգիստ և խաղաղ են։
Այսօր մարդկությունը կոտրված է խնդիրներից, վշտից և տխրությունից. ոչ ոք չի կարող խուսափել դրանցից. աշխարհը լվացված է արցունքներով. բայց, փառք Աստծո, դեղամիջոցը մեր դռան մոտ է։ Եկեք մեր սրտերը դարձնենք նյութական աշխարհից և ապրենք հոգևոր աշխարհում։ Միայն այն կարող է մեզ ազատություն տալ։ Եթե դժվարություններ են մեզ շրջապատում, մենք կարող ենք միայն դիմել Աստծուն, և Նրա մեծ ողորմածությունը կօգնի մեզ։ – Աբդուլ-Բահա, Փարիզյան զրույցներ
Սիրտը դեպի հոգևոր աշխարհ շրջելը։ Սա պարզ է հնչում, բայց այդպես չէ։
«Եկեք մեր սրտերը դարձնենք նյութական աշխարհից», - խորհուրդ է տալիս մեզ Աբդուլ-Բահան, - «և ապրենք հոգևոր աշխարհում»։ Ի՞նչ է սա նշանակում։
Բահայիների համար այս խնդիրը ցանկացած կրոնի հիմքում է։ Այն մեզ կոչ է անում բարձրացնել մեր հայացքը առօրյա նյութական մտահոգություններից այն կողմ և թույլ տալ մեր սրտերին ու հոգիներին փնտրել այն, ինչ նրանք ցանկանում են՝ հանգիստ, վստահ ներքին խաղաղության զգացում։ Այս աստվածային խաղաղությունը նշանակում է, որ մենք կարող ենք հաղթահարել բոլոր փորձություններն ու դժվարությունները, որոնք առաջանում են այս անցողիկ ֆիզիկական աշխարհին մեր կապվածությունից։ Միայն նյութական աշխարհից այն կողմ գտնվող ինչ-որ բանի հետ կապի այս միստիկ, տրանսցենդենտալ զգացումը կարող է մեզ իրական խաղաղություն տալ։
Բահայի ուսմունքները սովորեցնում են, որ հոգևորության աճը, թե՛ անհատի ներսում, թե՛ աշխարհում, մեզ կբերի այս խաղաղության զգացումը.
Ես ուզում եմ, որ դուք հասկանաք, որ նյութական առաջընթացը և հոգևոր առաջընթացը երկու բոլորովին տարբեր բաներ են, և որ միայն այն ժամանակ, երբ նյութական առաջընթացը ձեռք ձեռքի տված է գնում հոգևորության հետ, կարող է իրական առաջընթաց տեղի ունենալ, և աշխարհում թագավորել Մեծագույն Խաղաղությունը։ Եթե մարդիկ հետևեին Մարգարեների Սուրբ Հրահանգներին և Ուսուցումներին, եթե Աստվածային Լույսը փայլեր բոլոր սրտերում, և մարդիկ իսկապես կրոնական լինեին, մենք շուտով կտեսնեինք խաղաղություն երկրի վրա և Աստծո Թագավորություն մարդկանց մեջ։ Աստծո օրենքները կարելի է համեմատել հոգու հետ, իսկ նյութական առաջընթացը՝ մարմնի։ Եթե մարմինը չկենդանանար հոգով, այն կդադարեր գոյություն ունենալուց։ Ես անկեղծորեն աղոթում եմ, որ աշխարհում հոգևորությունը անընդհատ աճի և ամրապնդվի, որ սովորույթները լուսավորվեն, և որ խաղաղություն ու ներդաշնակություն հաստատվի։ Աբդուլ-Բահա
